اثربخشی روان ‌درمانگری مبتنی بر بن ‌مایه تعارضی ارتباط در تحول یافتگی من و خودتخریب گری

هدف این پژوهش تعیین سودمندی مداخلۀ روان درمانگری مبتنی بر بن مایه تعارضی در ارتقای تحول یافتگی من و کاهش خودتخریب گری و طرح پژوهش شبه تجربی با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعه‌ آماری دانشجویان دانشگاه تهران و شهید بهشتی بود که نمره‌ آن ها در نسخۀ فارسی سیاهۀ افسردگی بک (دابسون و محمدخانی، 2007) نشانگر افسردگی متوسط و شدید بود. نمونه برداری به صورت هدفمند و براساس معیارهای ورود و خروج برای گروه آزمایش و گواه 12 نفر بود. برای گردآوری داده ها مقیاس خودتخریب گری مزمن (کلی و دیگران، 1985)، آزمون تکمیل جمله دانشگاه واشنگتن (منرز و دورکین، 2001)، ویرایش دوم سیاهۀ افسردگی بک (1996) و زیر مقیاس افسردگی مقیاس افسردگی، اضطراب، تنیدگی (لوی باند و لوی باند، 1995) و زیر مقیاس افسردگی فهرست نشانگان 90 مادّه ای به کار رفتند. گروه آزمایش تحت مداخلۀ روان درمانگری مبتنی بر بن مایه تعارضی به صورت انفرادی قرار گرفتند. برای ارزیابی آثار درمانی، ابتدا، میانه و انتهای درمان و یک و سه ماه پس از خاتمه درمان، هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها به روش تحلیل واریانس اندازه های مکرر با تکرار روی یک عامل تحلیل شدند. تحلیل روند نشان داد در گروه آزمایش روان درمانگری مبتنی بر بن مایه تعارضی با حرکت در مسیر ارتقای سطح تحول من، به کاهش خودتخریب گری (با دو شاخص نمره‌ مقیاس خودتخریب گری مزمن و نشانه های افسردگی) منجر شد. استفاده از روش های روان درمانگری که سازش یافتگی بیشتر من را هدف قرار می دهند، به عنوان روی آوردی مناسب در تقلیل گرایش های خودتخریب گرانه محسوب می شود

the effectiveness of psychotherapy based on core conflictual relationship theme in ego development and self-destructiveness

this study aimed to evaluate the efficacy of the core conflictual relationship theme (ccrt) psychotherapy in increasing ego development and decreasing self-destructiveness. the research design of the present study was quasi-experimental with two experimental and control groups. the statistical population consisted of those students of tehran and shahid beheshti universities whose scores on the beck depression scale indicated moderate or severe depression. the sample was selected by the purposive sampling method and 12 subjects were assigned for each experimental and control group according to entry and exit criteria. chronic self-destructiveness scale (kelley et al.,1985), washington university sentences completion test (manners durkin, 2001), beck depression inven- tory-ii (1996), and the depression subscales of symptom checklist‒90 (derogates cleary, 1977) and depression, anxiety and stress scales (lovibond lovibond, 1995) were used for data gathering. the experimental group was treated with ccrt psychotherapy, individually. both groups were evaluated at the beginning, middle, and end of the treatment and one and three months after finishing the treatment in order to evaluate treatment effects. data were an- alyzed through the variance analysis of repeated measures on one factor. the trend analysis showed that in the exper- imental group, ccrt psychotherapy led to a decrease in self-destructiveness (with two indices of the score of csds and depression symptoms) by helping to improve ego development. the application of psychotherapy tech