اثربخشی درمان روان نمایشگری بر نظم جویی هیجانی و پرخاشگری نوجوانان

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان روان‌نمایشگری بر بهبود نظم‌جویی هیجانی و کاهش پرخاشگری نوجوانان پسر انجام شد. روش پژوهش شبه‌تجربی با گروه آزمایش و گواه همراه با پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری و جامعۀ پژوهش دانش‌آموزان پسر دورۀ متوسطه دوم سال تحصیلی 96-95 بود. 25 آزمودنی با استفادۀ از پرسشنامۀ پرخاشگری و مصاحبۀ بالینی غربال و انتخاب شدند و 13 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه درمان روان‌نمایشگری را دریافت کرد و مرحلۀ پیگیری نیز به‌فاصلۀ یک ماه پس از مداخلۀ درمانی انجام شد. آزمودنی‌ها قبل از شروع، پس از اتمام مداخله و در مرحلۀ پیگیری، به پرسشنامۀ پرخاشگری (باس و پری، 1992) و مقیاس دشواری در نظم‌جویی هیجانی (گرتز و رومر، 2004) پاسخ دادند. نتایج تحلیل واریانس مکرر نشان داد که درمان روان‌نمایشگری بر بهبود نظم‌جویی هیجانی و کاهش پرخاشگری نوجوانان تأثیر معنادار دارد و این اثر در مرحلۀ پیگیری نیز ثابت باقی مانده است. بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که از درمان روان‌نمایشگری با استفادۀ از فنونی مانند مواجهه‌سازی، ابراز احساسات، پالایش هیجانی و ایفای نقش به‌عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود نظم‌جویی هیجانی و کاهش خشم و پرخاشگری نوجوانان بهره برد.

effectiveness of psychodrama therapy on emotion regulation and aggression among adolescents

the aim of this study was to determine effectiveness of psychodrama therapy on emotion regulation and the level of  aggression amongadolescents. the method was quasi-experimental with experimental and control groups with pre-test-post-test and follow-up. the study population wasall male students in mohr city, employed in secondary school in the academic year of 95-96. 25 subjects were screened and selected using the aggression questionnaire and clinical interview  and 13 subjects were located in the experimental group and 12 subjects were located in control group. the experimental group received 10 sessions of psychodrama therapy and the follow-up stage was performed one month after the treatment intervention. subjects responded to the aggression questionnaire (buss & perry, 1992) and difficulty in emotion regulation scale (gratz & roemer, 2004) before and after treatment and in the follow-up stage. using repeated measures analysis of variance, findings showed that psychodrama therapy has a significant effect on improving emotional regulation and reducing adolescent aggression and this effect has remained steady in the follow-up phase. according to the findings of the present study it can be concluded that psychodrama therapy can be used as an efficient method to improving emotion regulation and increase anger and aggression in  the adolescents through employing techniques such as confrontation, showingfeelings, emotional refinement and role playing.