مدل ساختاری رابطۀ بین ذهن‌آگاهی و احساس تنهایی اجتماعی -عاطفی: نقش واسطه‌ای هیجان تحصیلی امید

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه‌ای هیجان تحصیلی امید در رابطۀ بین ذهن‌آگاهی و احساس تنهایی اجتماعی عاطفی بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل دانشجویان کارشناسی دانشگاه شیراز بود که در سال تحصیلی 98 1397 مشغول به تحصیل بودند که از بین آن‌ها تعداد 300 دانشجو (137 پسر و 163 دختر) به روش نمونه‌برداری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند و مقیاس‌های ذهن‌آگاهی نوجوان و بزرگسال (دروتمن، گالوب، اوگانسیان و رید، 2018)، هیجان تحصیلی امید (پکران، گوئتز، تیتز و پری، 2002) و احساس تنهایی اجتماعی عاطفی (دی‌توماسو، برانن و بست، 2004) را تکمیل کردند. یافته‌ها نشان داد اثر مستقیم ذهن‌آگاهی بر احساس تنهایی اجتماعی عاطفی معنادار نبود؛ اما اثر مستقیم ذهن‌آگاهی بر هیجان تحصیلی امید و اثر مستقیم هیجان تحصیلی امید بر احساس تنهایی اجتماعی عاطفی معنادار بود. همچنین، اثر ذهن‌آگاهی بر احساس تنهایی اجتماعی عاطفی با واسطه‌گری هیجان تحصیلی امید معنادار بود. به‌طور کلی یافته‌های این پژوهش، نقش ذهن‌آگاهی و هیجان تحصیلی امید را در تبیین احساس تنهایی اجتماعی عاطفی نشان می‌دهند. بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که به منظور کاهش احساس تنهایی اجتماعی عاطفی دانشجویان، باید به ذهن‌آگاهی و امید تحصیلی آن‌ها توجه گردد.

a structural model of relationship between mindfulness and feeling of socio emotional loneliness: the mediating role of academic emotion of hope

the aim of this study was to investigate the mediating role of academic emotion of hope in the relationship between mindfulness and socio emotional loneliness.the statistical population of the study included all undergraduate students from shiraz university who were studying in the academic year 2018 2019, from which 300 students (137boys and163 girls) were selected by random cluster sampling. they completed adolescent and adult mindfulness scale(aams droutman, golub, oganesyan, &read, 2018), pekrun, goetz, titz, & perry(2002) academic emotion of hope, and social and emotional loneliness scale for adults(selsa s, ditommaso, brannen, & best, 2004). the results showed that the direct effect of mindfulness on feeling of socio emotional loneliness was not significant; but the direct effect of mindfulness on academic emotion of hope and the direct effect of academic emotion of hope on feeling of socio emotional loneliness were significant; also, the effect of mindfulness on feeling of socio emotional loneliness was mediated significantly by academic emotion of hope. in general, the findings revealed the role of mindfulness and academic emotion of hope in explaining feeling of socio emotional loneliness.based on the findings of this study, it can be concluded that in order to reduce students' feeling of socio emotional loneliness, their mindfulness and hope should be considered.