مدل ساختاری رابطه خودکارآمدی در روابط رمانتیک و رضایت زناشویی: نقش واسطه‌ای رفتارهای حفظ رابطه

هدف این پژوهش تعیین برازش مدل ساختاری رابطۀ خودکارآمدی در روابط رمانتیک و رضایت زناشویی با میانجی‌گری رفتارهای حفظ رابطه و طرح این پژوهش هم‌بستگی از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. 200 معلم زن متاهل از مدارس ابتدایی نواحی یک و سه شهر اهواز به روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای برگزیده شدند و به مقیاس خودکارآمدی در روابط رمانتیک (ریجیو، ویزر، والن زالا، لی، مونتس و هایر، 2011)، سنجه راهبرد حفظ رابطه (کاناری و استافورد، 1992) و مقیاس رضایت زناشویی (محرابیان، 2005 به نقل از رجبی، 2010) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از روش آماری مدل‌سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند و نتایج نشان داد که همۀ شاخص‌های برازندگی مدل مناسب است. ضرایب مسیر مستقیم خودکارآمدی در رابطۀ رمانتیک به راهبردهای حفظ رابطه و راهبردهای حفظ رابطه به رضایت زناشویی معنادار بودند، امّا مسیر خودکارآمدی در رابطۀ رمانتیک به رضایت زناشویی معنادار نبود. همچنین، راهبردهای حفظ رابطه نقش واسطه‌گر بین خودکارآمدی در رابطۀ رمانتیک و رضایت زناشویی بر عهده داشت. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می‌رسد افرادی که خودکارآمدی مناسب در رابطۀ رمانتیک دارند، به دلیل استفاده از راهبردهای حفظ رابطه، رضایت زناشویی بیشتری را تجربه می‌کنند.

a structural model of relationship between self- efficacy in romantic relationships and marital satisfaction: the mediating role of relationship maintenance behaviours

this study aimed to determine fitness of the structural model of the relationship between self-efficacy in romantic relationship and marital satisfaction with regard to the mediating role of relationship maintenance behaviors. the research design was correlational study-structural equation modeling. 200 married-female teachers among elementary schools were selected using multi-stage random sampling method from regions 1 and 3 of ahvaz city, and responded to the self-efficacy in romantic relationships scale (riggio, weiser, valenzuela, lui, montes, heuer, 2011) relational maintenance strategy measure (canary, stafford, 1992), and marital satisfaction scale (rajabi, 2010). the data were analyzed using structural equations modeling. the results showed that all of the model fitness indices were appropriate. the path coefficients of self-efficacy in romantic relationship to relationship maintenance strategies and the relationship maintenance strategies to marital satisfaction were significant. but the path of self-efficacy in romantic relationship to marital satisfaction was not significant. also, relationship maintenance strategies had a mediation role in the relationship between self-efficacy in romantic relationship and marital satisfaction. based on the findings of this study, it seems that people who have high self-efficacy in romantic relationship due to the use of relationship maintenance strategies experience more marital satisfaction