درگیری هیجانی خانواده و کیفیت رابطه با همسالان در نوجوانان: نقش واسطه ‌ای کیفیت تعامل‌ های والد-فرزندی

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه‌ای کیفیت تعامل‌های والد‌ فرزندی در رابطه بین درگیری هیجانی خانواده و کیفیت رابطه با همسالان در نوجوانان شهر کرمانشاه بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری آن 55 هزار نفر از دانش‌آموزان شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 96-1395 بودند. از جامعه فوق، تعداد 240 نفر از دانش‌آموزان با روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند و به مقیاس درگیری هیجان‌های خانوادگی و سرزنش ادراک‌شده (شیلدز، فرانکز، هارپ، کمپبل و مک‌دانیل، 1994)،‌ شاخص رابطه با همسالان (هادسون، نوریوس، دالی و نیوسام، 1990) و مقیاس والد‌ نوجوان (بارنس و اولسون، 1982) پاسخ دادند. داده‌ها با روش تحلیل مسیر، تحلیل شد و نتایج نشان داد که از بین مسیرهای مستقیم، تنها ضریب مسیر شدت درگیری هیجانی به رابطه با همسالان معنادار نیست. همچنین نتایج نشان داد که متغیر کیفیت ارتباط والد فرزندی در رابطه بین شدت درگیری هیجانی و سرزنش ادراک‌شده با کیفیت ارتباط با همسالان، نقش واسطه‌ای ایفا می‌کند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که با تقویت تبادلات باز و ابراز هیجان‌ها در فضای خانواده می‌توان به بهبود کیفیت رابطه نوجوانان با همسالانشان کمک کرد.

Family Emotional Involvements and the Quality of Adolescents’ Relationship with Peers: The Mediating Role of the Quality of Parent-Child Interactions

This Study aimed to investigate the mediating role of parent-child interactions in the relationship between family emotional involvement and the quality of adolescents’ relationship with peers in Kermanshah. This was a correlational study and the statistical population included 55 thousand students in Kermanshah in the academic year of 95-96. Then 240 students were selected through multi-stage cluster sampling method and completed the Family Emotional Involvement and Criticism Scale (Shields, Franks, Harp, Campbell, McDaniel, 1994), the Index of Peer Relations (Hudson, Norius, Dolly Newsham, 1990), and the Parent-Adolescent Communication Scale (Barnes Olson, 1982). Data were analyzed by path analysis. The results showed that among direct paths, only the path coefficient of the intensity of emotional involvement to the relationship with peers was not significant. The quality of parent-child interactions played a mediating role in the relationship of family emotional involvements and perceived blame with the quality of relationship with peers. Thus, it can be concluded that by enhancing open exchanges and expressing emotions in the family environment, the quality of the relationship between adolescents and their peers can be improved.