اثربخشی برنامه یادگیری اجتماعی- هیجانی بر انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه یادگیری اجتماعی‎ هیجانی بر بهبود انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان انجام شد. طرح این پژوهش شبه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون‎ پس‌آزمون همراه با گروه گواه و جامعه آماری آن شامل همه دانش‌آموزان پسر دوره دبیرستان در شهر زنجان بود. ابتدا یک مدرسه با روش نمونه‎برداری دردسترس انتخاب شد، سپس آزمودنی‎ها با روش نمونه‌برداری تصادفی، انتخاب (تعداد 44 نفر) و به‌صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه قرار گرفتند (تعداد 22 نفر). بسته آموزشی مهارت‌های اجتماعی‎ هیجانی به مدت دوازده جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت به گروه آزمایشی آموزش داده شد، اما گروه گواه آموزشی دریافت نکرد. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان (گرین، میلر، کروسن، دوک و آکی، 2004) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (1981) بود. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر یادگیری اجتماعی‎ هیجانی بر انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی تاثیر مثبت معناداری دارد. همچنین یادگیری اجتماعی‎ هیجانی از عوامل موثر بر انگیزش یادگیری و خودکارآمدی تحصیلی است. بر همین مبنا، به کارشناسان آموزش‌وپرورش پیشنهاد می‎شود که برای داشتن دانش‌آموزانی با انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی بالا، به نقش یادگیری اجتماعی‎ هیجانی توجه ویژه داشته باشند‎

The Effectiveness of SocialEmotional Learning Program on Academic Motivation and SelfEfficac

The aim of this study was to examine the effectiveness of socialemotional learning program on improving students’ academic motivation and selfefficacy. The study design was semiexperimental with pretest/posttest and control group. The statistical population was all high school male students of Zanjan. First, a school was selected by a convenience sampling method. Then the subjects (N=44) were selected in a random sampling procedure, then randomly assigned to two equally divided experimental and control groups. A package for Socialemotional Skills Training was taught to the first group for 12 sessions, each for one hour, while the latter did not receive. The study instruments were Academic Selfefficacy Questionnaire (Greene, Miller, Crowson, Duke, & Akey, 2004) and Harter’s Academic Motivation Questionnaire (1981). The results suggested that the socialemotional learning training had a significantly positive affect on academic motivation and academic selfefficacy and also socialemotional learning remained a great factor affecting learning motivation and academic selfefficacy. Hence, educational experts are suggested to pay special heed to the function of the socialemotional learning in order to train students with high academic motivation and selfefficacy.