رابطه تعارض والد نوجوان و سازگاری تحصیلی در نوجوانان: نقش واسطه ای راهبردهای حل تعارض

این پژوهش با هدف تعیین نقش واسطه‌ای راهبردهای حل تعارض بین‌فردی در رابطه تعارض والد‌ نوجوان و سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان پسر انجام شد. در یک طرح همبستگی، 248 دانش‌آموز پسر به فرم نوجوان پرسشنامه سنجش تعارض والد‌ نوجوانان (اسدی یونسی، مظاهری، شهیدی، طهماسیان و فیاض‌بخش، 1390)، سیاهه سبک حل تعارض (کاردک، 1994) و سیاهه سازگاری دانش‌آموزان (سینها و سینگ، 1993) پاسخ دادند. به‌منظور آزمون روابط ساختاری در مدل پیشنهادی از روش آماری مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل واسطه‌ای نسبی راهبردهای انطباقی و غیرانطباقی حل تعارض بین‌فردی در رابطه بین تعارض والد‌ نوجوان و سازگاری تحصیلی در دانش‌آموزان پسر با داده‌ها برازش مطلوبی دارد. افزون بر آن، نتایج نشان داد که در مدل مفروض، تمامی وزن‌های رگرسیونی از لحاظ آماری معنادار بودند و متغیرهای پیش‌بینِ تعارض والد‌ نوجوان و راهبردهای حل تعارض، 65 درصد از واریانس نمرات متغیر سازگاری تحصیلی را تبیین کردند. نتایج با تاکید بر نقش کیفیت تعامل‌های درون‌فردی در بافت خانواده نشان داد که بخشی از پراکندگی بین قلمروهای مفهومی تعارض والد‌ نوجوان و سازگاری تحصیلی از طریق تغییر نمرات راهبردهای حل تعارض‌های بین‌فردی قابل تبیین است.

The Relationship between ParentAdolescent Conflict and Academic Adjustment Among Adolescents:The Mediating Role of Conflict Resolution Strategies

The present study examined the mediating role of conflict resolution strategies in the relationship between parentadolescent conflict and educational adjustment among male school students. In this correlational study, 398 school students responded to the ParentAdolescent Conflict Questionnaire (Asadi Younesi, Mazaheri, Shahidi, Tahmasian& Fayazbakhsh, 1390), the Conflict Resolution Styles Inventory (Kurdek, 1994) and the Adjustment Inventory for School Students (Sinha& Singh, 1993). In order to examine the structural relations of the hypothesized model, structural equation modeling was used. Results indicated that the partially mediated model of conflict resolution strategies in the relationship between parentadolescent conflict and educational adjustment among school students fitted well with the data. Also, all of the regression weights in the proposed model were statistically significant and  predictors of the model accounted for 65% of the variance of the educational adjustment. Results by emphasizing the critical role of the quality of interpersonal interactions in the family context showed that a part of common variance of parentadolescent conflict and educational adjustment is explainable via the changes of adaptive and nonadaptive conflict resolution strategies scores.