رابطه بین فراشناخت و فراهیجان با تحمل پریشانی: نقش واسطه ای انعطاف پذیری روان‌شناختی

هدف این پژوهش تعیین روابط ساختاری بین فراشناخت و فراهیجان با تحمل پریشانی با واسطه‎گری انعطافپذیری روانی دانشجویان بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران بود. بدین منظور با استفاده از روش نمونه‌برداری تصادفی خوشه‎ای چندمرحله‎ای، 352 دانشجو از واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران انتخاب شدند و به پرسشنامه باورهای فراشناخت (ولز و کارترایت‎‎هاوتون، 2004)، مقیاس فراهیجان (میتمانسگروبر، بک، هوفر و شوبلر، 2009)، پرسشنامه‎ پذیرش و عمل‎‎نسخه دو (بند و دیگران، 2011) و مقیاس تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) پاسخ دادند. برای بررسی برازش داده‎ها با مدل مفروض نخست، از روش تحلیل عاملی تاییدی جهت ارزیابی برازندگی الگوهای اندازه‌گیری و سپس از روش مدل‎یابی معادلات ساختاری به‌منظور بررسی برازندگی مدل ساختاری استفاده شد. یافته‎های حاصل از بررسی شاخص‎های برازش مدل نشان‌دهنده برازش مطلوب مدل مفروض برای داده‎ها بود؛ یعنی رابطه بین هریک از سازه‎های فراشناخت و فراهیجان با تحمل پریشانی با واسطه‎گری انعطاف‎پذیری روانی، بیشتر از رابطه مستقیم آن‌ها با تحمل پریشانی بود. درمجموع، نتایج این پژوهش بیانگر اهمیت نقش واسطه‎ای تحمل پریشانی در رابطه بین فراشناخت و فراهیجان با تحمل پریشانی بود.

The Relationship Between Metacognition and Metaemotion with Distress Tolerance: The Mediating Role of Psychological Flexibility

The aim of this study was to determine the structural relationship between metacognition and metaemotion with distress tolerance by the mediatory of psychological flexibility. The study design was descriptive correlational and statistic population was all students of Mazandaran Islamic Azad University. For this purpose, 352 students were selected using multistage randomized cluster sampling method and responded to Metacognitive Questionnaire (Wells & CartwrightHatton, 2004), Metaemotion Questionnaire (Mitmansgruber, Beck, Höfer & Schübler, 2009), Acceptance and Action Questionnaire (Bond, Hayes, Baer, Carpenter, Guenol et al., 2011), and Distress Tolerance Scale (Simons & Gaher ,2005). First, to evaluate the fitness of the models confirmatory factor analysis was used and then the fitness of the proposed model was analyzed by Structural Equation Modeling. Findings indicated a suitable fitness of the model to the data. Moreover, the results showed that the relationship between metacognitive and metaemotion with distress tolerance by the mediatory of psychological flexibility was stronger than their direct relationship with distress tolerance. Therefore, the findings of this study revealed the importance of the mediating role of psychological flexibility in the relationship between metacognition and metaemotion with distress tolerance