اثربخشی آموزش جلوه های چهره ای هیجان های بنیادین بر اختلال رفتار ارتباطی زودآغاز

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش جلوه‌های چهره‌ای هیجان‎های بنیادی بر کاهش نشانه‎های اختلال رفتار زودآغاز بود. روش پژوهش شبه‌تجربی و طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با یک گروه بود. جامعه مورد پژوهش تمام دانش‌آموزان دارای اختلال رفتار زودآغازی محصل در مدارس ابتدایی شهر تهران بودند. پس از غربالگری در مدرسه، تعداد 17 نفر از این دانش‎آموزان با روش نمونه‎برداری هدفمند و با استفاده از ملاک‎های تشخیصی اختلال رفتاری با فرم گزارش معلم برای سنین 186 سال آزمون آشنباخ انتخاب شدند. آموزش جلوه‎های چهره‎ای هیجان‎های بنیادی به مدت 10 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه به دانش‎آموزان ارائه شد. ابزار مورد استفاده جهت ارزیابی و تشخیص اختلال رفتار، آزمون آشنباخ (آشنباخ و رسکورلا، 2001) بود که به‌وسیله‌ معلمان در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد و به‌منظور آموزش جلوه‌های چهره‌ای هیجان‌ها از جورچین آهن‎ربایی چهره استفاده شد. برای تحلیل داده‎ها از آزمون tوابسته استفاده شد و نتایج تحلیل نشان داد که بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معناداری وجود دارد و نشانه‎های اختلال رفتار در اثر این آموزش کاهش معناداری یافته‎اند. همچنین یافته‌ها نشان داد که آموزش‎ها می‌تواند با افزایش توانایی کودکان برای بازشناسی هیجان‎های چهره‌ای مخاطب، به درک بهتر آن‌ها از قصدهای فرد مقابل کمک کند و درنتیجه نشانه‎های اختلال رفتار را کاهش دهد.

The Effectiveness of Facial Expressions of the Basic Emotions Training on Early Conduct Disorder

The aim of this study was to investigate the effectiveness of training of basic emotions’ facial expression on decreasing symptoms of early conduct disorder. The study method was semiexperimental and pretest posttest design with one group.The statistical population included all elementary students with early conduct disorder in Tehran. After screening at school, seventeen students were selected using purposive sampling method andby conduct disorder’s criteria in Achenbach test. The training included ten 30minute sessions.Achenbachtest was used by the teachers in 2 pretest posttest phases to assess conduct disorder. Magic faces was also used for training facial emotional expressions. In order to analyzing data, dependent t Test was used. Accordingly, the results showed that there was a significant difference between the pretest and the posttest, and the symptoms of behavioral disorder were significantly reduced by this training. Based on these findings it seems that the training can increase children’s ability to recognize facial emotions and intentions of people and as a result decreases the symptoms of conduct disorder.