نقش تعدیل کننده سبک های مقابله ای در رابطۀ بین سبک های دلبستگی با وسواس مرگ سالمندان

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش تعدیل کننده سبک های مقابله ای در رابطۀ بین سبکهای دلبستگی با وسواس مرگ در سالمندان بود. جامعۀ آماری در این پژوهش شامل سالمندان ساکن شهرستان نورآباد ممسنی بود. تعداد گروه نمونۀ پژوهش حاضر 326 نفر ( 185 مرد، 141 زن) بودند که به روش در دسترس انتخابشدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامۀ سبک دلبستگی بزرگسالان (هازن و شیور، 1987 )، پرسشنامۀ سبکهای مقابله ای (پارک، 2007 ) و مقیاس وسواسمرگ (عبدالخالق، 1998 ) بود. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که سبک دلبستگی ایمن و سبک مقابله ای کارآمد با وسواس مرگ رابطۀ منفی معنادار و سبک های دلبستگی ناایمن و سبک مقابله ای ناکارآمد با وسواس مرگ رابطۀ مثبت معناداری داشت و سبک مقابلهای کارآمد پیش بینی کننده کاهش وسواس مرگ بود. همچنین، نتایج نشان داد که سبک مقابله ای کارآمد در رابطۀ بین سبک های دلبستگی با وسواس مرگ نقش تعدیلکننده دارد. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت افزایش مقابله کارآمد، موجب ضعیفتر شدن رابطۀ سبک های دلبستگی ناایمن با وسواس مرگ میشود.