چشم‌انداز زمان آینده و پیشرفت تحصیلی: نقش واسطه‌ای خود‌نظم‌جویی بلندمدت و ادراک سودمندی تکالیف تحصیلی

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه‌ای خود‌نظم‌جویی بلندمدت و سودمندی ادراک‌‌شده در رابطه بین چشم‌‌انداز زمان آینده با پیشرفت تحصیلی در قالب یک مدل نظری بود. بدین منظور 572 نفر از دانش‌‌آموزان پایه سوم تجربی، که در سال تحصیلی 95-94 در شهر کرج مشغول به تحصیل بودند، با استفاده از روش نمونه‌برداری طبقه‌‌ای با انتساب متناسب انتخاب شدند و به مقیاس چشم‌‌انداز زمان آینده (هاسمن و شل، 2008)، سیاهه خود‌نظم‌جویی نوجوانی (مویلانن، 2007) و مقیاس سودمندی ادراک‌‌شده (میلر و دیگران، 1999) پاسخ دادند. پیشرفت تحصیلی نیز از طریق میانگین سه درس اصلی فیزیک، شیمی و زیست‌شناسی اندازه‌‌گیری شد. روش آماری مدل‌‌یابی معادلات ساختاری  نشان داد که مدل فرضی پژوهش با داده‌‌ها برازش دارد و مولفه جاذبه هم به‌طور مستقیم و هم به واسطه سودمندی ادراک‌‌شده و مولفه سرعت نیز هم به‌طور مستقیم و هم به واسطه خود‌نظم‌جویی بلندمدت بر پیشرفت تحصیلی تاثیر می‌‌گذارد. اثر مستقیم مولفه ارتباط بر پیشرفت تحصیلی معنادار نبود، اما اثر غیر‌‌مستقیم آن به واسطه خود‌نظم‌جویی بلندمدت و سودمندی ادراک‌شده بر پیشرفت تحصیلی معنادار بود. بر اساس یافته‌‌های پژوهش چشم‌‌انداز زمان آینده به‌طور مستقیم و به واسطه خود‌نظم‌جویی و سودمندی ادراک‌شده بر پیشرفت تحصیلی تاثیر می‌‌گذارد.