آمایش آموزش عالی در پهنه جغرافیایی کشور
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
بوذری سیما
|
|
منبع
|
پژوهش و برنامه ريزي در آموزش عالي - 1395 - دوره : 22 - شماره : 2 - صفحه:49 -75
|
|
چکیده
|
امروزه، دانشگاهها به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای مکان محور مورد توجه برنامه ریزان شهری قرار گرفته اند و این خرد جمعی ایجاد شده است که برای دستیابی به تعادل منطقه ای و استفاده منطقی از امکانات و قابلیت های منطقه لازم است بیش از همیشه به نحوۀ استقرار و تراکم آموزش عالی در منطقه تاکید و در بازنگری محتوای برنامه های آموزشی دانشگاه ها و کاربردی ساختن دوره های آموزشی متناسب با ظرفیت های منطقه ای و جغرافیایی اهتمام شود. هدف از این مطالعه بررسی نقش آموزش عالی در توسعه استانهای کشور با استفاده از مدلهای تحلیل عاملی و ضریب توسعه یافتگی موریس و ارزیابی عملکرد دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی در توسعه بخش های اقتصادی 31 استان کشور بود. نتایج تحقیق نشان داد که با افزایش تعداد مراکز آموزش عالی، دسترسی مناطق به زیرساختهای شهری، اجتماعی ـ اقتصادی و فرهنگی بیشتر شده است و مناطق از توسعه یافتگی بیشتری برخوردار شده اند. اما به دلیل نبود برنامه ریزیهای آمایشی در کلان کشور و به خصوص در نظام آموزش عالی، عمدتاً کارکردهای دانشگاهها منتزع از فعالیتهای بخشهای اجتماعی ـ اقتصادی مناطق بوده است و آنها نتوانسته اند در تامیننیروی انسانی متخصص شاغل در بخشهای مختلف اقتصادی، به ویژه بخش کشاورزی نقش موثری داشته باشند.
|
|
کلیدواژه
|
آمایش سرزمین، آمایش آموزش عالی، برنامه ریزی آموزش عالی، بخشهای اقتصادی، برنامه ریزی منطقه ای، نیروی انسانی متخصص
|
|
آدرس
|
موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی, گروه برنامه ریزی آموزش عالی و واحد سیستم اطلاعات جغرافیایی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
s_bouzari@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|