الگوی مدیریت عملکرد در سازمانهای تحقیق و توسعه ایران و چالشهای نوین فراروی آن

مدیریت عملکرد طی سالهای اخیر به طور گسترده‌ای به نقد کشیده شده و تعاریف جامعی از اهداف و عملکردهای آن در حوزه مدیریت منابع انسانی ارایه شده است. نگاهی گذرا به سیر تکاملی آن نشان می‎دهد که در الگوهای سنتی و کلاسیک مدیریت به مدیریت عملکرد به مثابه کنترل وظایف و کارکردهای مدیر و سازمان توجه شده است، ولی امروزه به صورت یک فرایند پویا، مستمر، کیفی و متقابل ]مدیر و کارکنان[ و به عنوان پاره سیستم اصلی مدیریت منابع انسانی انگاشته می‎شود. در این فرایند مدیریت عملکرد کارکردی فراتر از اعطای پاداش، تاکید بر تقویت رفتار، ایجاد ارتباط بین مدیران و کارکنان و توسعه منابع انسانی و درنهایت، عملکرد و سنجش دانش سازمان دارد. از طرفی، ویژگی‎های خاص و پیچیده سازمانهای تحقیقاتی ایجاب می‎کند تا با آگاهی از چالشهای جدید مدیریت عملکرد و اهمیت آن در موفقیت این‎گونه سازمانها دامنه کار از شیوه های رایج ارزیابی که صرفاً به سنجش بعضی از عوامل انتزاعی می پردازد، فراتر رود و مدلی موثر مبتنی بر عملکرد و سنجش دانش کارکنان ارایه شود. در این مقاله ضمن معرفی اجزای مرتبط با این کارکرد، رویکردهای جدید و درنهایت، مدل پیشنهادی ارایه می شود.