بررسی وضعیت توسعه سازمانی در نظام آموزش عالی ایران

هدف از نگارش این مقاله که برگرفته از رساله دکتری آموزش‌عالی است، در وهله نخست تاکید بر لزوم تغییر در سازمانها به ویژه سازمانهایی است که مسیولیت «انسجام بخشی به امور اجرایی و سیاستگذاری نظام علمی، تحقیقاتی و فناوی کشور (islamic assembly, 2002)» را برعهده دارند؛ در وهله دوم تاکید بر این نکته است که کاربست تغییر در چارچوب «توسعه سازمانی» که برنامه‌ای دوربرد و در برگیرنده تمام نظام است از بالا کارگردانی می‌شود و سرشتی دستوری دارد و در واقع، کوششی مدیریتی است که تغییر در نگرشها، ارزشها، باورها و به طورکلی، «فرهنگ سازمانی» را نشانه می‌گیرد و می‌تواند روشی مناسب و نرم‌افزاری در انجام یافتن این تغییرات باشد. بالاخره اینکه تمایز و تفاوت نهادهای اداره کننده آموزش‌عالی با دیگر سازمانها نیز باید در کاربست توسعه سازمانی مورد توجه قرار گیرد.