جهتگیری دینی و جهتگیری پرسشگری دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر

هدف پژوهش حاضر بررسی جهتگیری دینی و میزان پرسشگری دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر بود. روش توصیفی از نوع پیمایشی برای انجام دادن این پژوهش انتخاب شد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویانی است که در دانشگاه صنعتی امیرکبیر در سال تحصیلی 1389-1388 به تحصیل مشغول بودند که از این تعداد 430 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های جهتگیری دینی و پرسشگری چند بعدی (با ضریب آلفای 74/0)، مقیاس جهتگیری دینی آلپورت(با ضریب آلفای 73/.) و مقیاس عمل به باورهای دینی (با ضریب آلفای 71/.) استفاده شد. یافته ها نشان داد که میزان جهتگیری دینی درونی و پرسشگری دانشجویان بالاتر از حد متوسط است. برای بررسی دقیق‌تر، خرده مقیاسها یا مولفه های جهتگیری پرسشگری نیز ارزیابی شدند. مقایسه جهتگیری دینی درونی با میزان عمل به باورهای دینی و جهتگیری پرسشگری نشان داد بین میزان جهتگیری دینی درونی و عمل به باور‌‌های دینی تفاوت معنادار وجود ندارد، اما تفاوت این دو مقیاس با جهتگیری دینی پرسشگری معنادار است و جهتگیری پرسشگری به طور معناداری پایین تر از جهتگیری درونی و میزان عمل به باورهای دینی بود. در انواع جهتگیری دینی و میزان عمل به باورهای مذهبی بر اساس مقطع تحصیلی نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد. بعد دیگر پژوهش بررسی میزان عمل به باورهای دینی در میان دانشجویان بود که این مولفه نیز در بین دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر بالاتر از متوسط بود.