چالش‌های تلفیق الگوی آموزش برای توسعه پایدار در آموزش عالی صنایع دستی

هدف پژوهش حاضر واکاوی وضعیت موجود آموزش صنایع دستی در دانشگاه‌های هنر ایران در زمینه گفتمان توسعه پایدار بود. این ایده با توجه به ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل صنایع دستی، در مواجهه الگوی آموزش برای توسعه پایدار شکل گرفته و پرسش اصلی عبارت است از: وضعیت آموزش فعلی کارشناسی صنایع دستی برای دستیابی به الگوی آموزش برای توسعه پایدار چگونه است؟ روش پژوهش کیفی از نوع مطالعه موردی و روش نمونه‌گیری هدفمند و شیوه گردآوری داده‌ها، روش مصاحبه نیمه‌ساختار یافته با خبرگان آموزش صنایع دستی بود که تا زمان دستیابی به اشباع نظری انجام و سپس، با روش تحلیل مضمون تحلیل شد. در نتیجه 16 مضمون محوری شناسایی و در ذیل چهار مضمون فراگیر شامل سیاستگذاری مبتنی بر تخصص‌گرایی، آموزش سنتی/انتقالی به جای یادگیری، برنامه درسی پوچ و ادراک سخت دسته‌بندی شدند. همچنین یافته‌ها حکایت از وضعیت بحرانی آموزش آکادمیک صنایع دستی در بیشتر دانشگاه‌های ایران در مسیر ایفای نقش خود در توسعه پایدار دارد. بهسازی دانش، نگرش و مهارت سیاستگذاران، برنامه‌ریزان و استادان در فرایند برنامه‌ریزی آموزشی و درسی و همچنین فرایند‌های یاددهییادگیری صنایع دستی بر مبنای رویکرد آموزش برای توسعه پایدار امری ضروری است که در این خصوص، رهیافت‌های عملی متناسب یا یافته‌های پژوهش ارائه شده است. نتایج نشان داد که علی‌رغم وجود زمینه مشترک با گفتمان توسعه پایدار، آموزش رشته صنایع دستی در دوره کارشناسی برای دستیابی به آموزش برای توسعه پایدار به بازنگری اساسی و کلی نیاز دارد.

Challenges of integration of education for sustainable development in Handcrafts higher education

The purpose of present study was to analyze the current status of Handcrafts rsquo; education in Iran rsquo;s Art universities in the context of sustainable development discourse. This idea was shaped due to the potential and actual capacity of handicrafts rsquo; industries encountered an education model for sustainable development. The main question was how is the current status of bachelor of Handcraft education to reach an education model for sustainable development? A qualitative case study methodology was chosen for this study. The sampling method was purposeful. The data collection was done through semistructured interviews with Handcraft education experts, which was done until the theoretical saturation was achieved. Using thematic analysis 16 pivotal themes were identified and categorized under four comprehensive themes including specialtybased policymaking, traditional/transitional education instead of learning, absurd curriculum and hard perceptions. Findings showed that the current status of academic education of Handicraft in Iranian Art universities on the path to fulfilling their role in reaching the goal of sustainable development is critical. Therefore, improving the knowledge, attitude and skills of policymakers, planners and professors in the educational and curriculum planning process as well as the teaching and learning processes of handcrafts based on the education for sustainable development approach are essential. Results showed that although there exists common medium with sustainable development discourse, education of handcrafts in bachelor degree in order to reach the education for sustainable development need fundamental revision.