نقش میانجی خودکارآمدی کارآفرینانه و اشتغال پذیری درک شده در رابطه بین انطباق‌پذیری مسیر شغلی و قصد کارآفرینانه دانشجویان کشاورزی

در پژوهش حاضر بر اساس نظریه سازه‌گرای مسیر شغلی، کارآفرینی به عنوان یک رفتار حرفه‌ای تطابق‌پذیر در نظر گرفته شده که متاثر از ظرفیت خودتنظیمی فرد برای پیشرفت در یک زمینه شغلی کارآفرینانه است. در این پژوهش رابطه انطباق‌پذیری مسیر شغلی، اشتغال پذیری درک شده و خودکارآمدی کارآفرینانه بر قصد کارآفرینانه دانشجویان کشاورزی و همچنین نقش میانجی خودکارآمدی کارآفرینانه و اشتغال پذیری درک شده بررسی شد. روش پژوهش کمّی از نوع توصیفیهمبستگی بود. جامعه آماری پژوهش دانشجویان سال سوم و چهارم دوره کارشناسی رشته کشاورزی در دو دانشگاه دولتی بوعلی سینا و اراک در سال تحصیلی 97 -1396 بودند (1300=n). حجم نمونه آماری بر پایه‌ جدول کرجسی و مورگان 297 نفر تعیین شد، اما به منظور افزایش اعتبار پژوهش تعداد 341 نفر با روش نمونه گیری طبقه‌ای متناسب انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد استفاده شد و داده‌ها با روش مدلسازی معادلات ساختاری و با کمک نرم افزارهای spss و amos تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که خودکارآمدی کارآفرینانه و اشتغال پذیری درک شده با قصد کارآفرینانه رابطه مثبت و معنا دار دارد. همچنین انطباق‌پذیری مسیر شغلی با خودکارآمدی کارآفرینانه و اشتغال پذیری درک شده رابطه دارد و از طریق این متغیرها به صورت غیرمستقیم با قصد کارآفرینانه مرتبط است. از این نتایج می توان در رشد و ارتقای سطح اشتغال پذیری، خودکارآمدی و قصد کارآفرینانه دانشجویان استفاده کرد.

Mediating role of entrepreneurial self-efficacy and self-perceived employability on the relationship between career adaptability and entrepreneurial intentions of agriculture students

In the current study, based upon the Career Construction Theory, entrepreneurship is considered as an adaptive vocational behavior driven by an individualchr('39')s selfregulatory capacity to thrive in a complex entrepreneurial career context. This study evaluated relationships among career adaptability, entrepreneurial selfefficacy, selfperceived employability and entrepreneurial intentions of agriculture students. It also examined the mediating role of entrepreneurial selfefficacy and selfperceived employability on the relationship between career adaptability and entrepreneurial intentions. The research method was quantitative research with a descriptive correlational design. The statistical population of this study was composed of senior bachelor agriculture students of BuAli Sina University and Arak University during 201819 academic year (N=1300). Based on Krejcie and Morgan rsquo;s table, the sample size was estimated 297 individuals. To increase the validity of research, 341 students were selected through stratified sample technique. Data were collected by a standardized questionnaire and then analyzed using Structural Equation Modelling by the help of SPSS and Amos software. The results indicated that entrepreneurial selfefficacy and selfperceived employability were positively related to entrepreneurial intentions. The results also showed that career adaptability was directly related to entrepreneurial selfefficacy and selfperceived employability and indirectly related to entrepreneurial intentions through these variables. These results could be used to promote and develop students rsquo; entrepreneurial selfefficacy, selfperceived employability and entrepreneurial intentions.