پژوهشی کیفی درباره شناسایی موانع خلقِ دانش در دانشگاه

در مطالعه حاضر با بهره گیری از روش تحقیقِ کیفی اکتشافی موانع مربوط به نظام دانش آفرینی در دانشگاه ها شناسایی شد. در این پژوهش با 14 نفر از متخصصانِ حوزۀ دانش آفرینی به روشِ اکتشافیِ نیمه ساختاریافته مصاحبه شد و اطلاعات به دست آمده با روش تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شدند. تحلیلِ یافته ها نشان داد که موانع دانش آفرینیِ دانشگاهی کدام اند؛ به عبارتی، مشخص شد که اعضای هیئت علمی برای خلق دانش انگیزۀ کافی ندارند و برای انجام دادن پژوهش های بنیادی و کاربردی وقت لازم را صرف نمی کنند. همچنین آنها در مهارت های مورد نیاز و پایه برای دانش آفرینی ضعیف اند و به اشتراک گذاری دانش در دانشگاه برایشان مهم نیست. افزون بر این موارد، ساختار سازمانی مناسبی وجود ندارد و فرهنگ دانش آفرینی در دانشگاه دیده نمی شود. همچنین تا به حال از مدیران ارشد دانشگاه برای تولید دانش حمایت کافی نشده است و نظام های توسعۀ منابع انسانی در دانشگاه به اندازۀ کافی وجود ندارد و به مقطع تحصیلات تکمیلی بی توجهی شده و در سطح ملی و بین المللی ارتباطات کافی برقرار نشده است؛ علاوه بر این، شبکۀ دانش در دانشگاه ها طراحی نشده و استقرار نیافته، مطالعات میان رشته ای و بین رشته ای به حد لازم صورت نگرفته، امکانات و تجهیزات (سخت افزاری و نرم افزاری) نامناسب و ناکافی و منابع مالی کافی به دانشگاه اختصاص داده نشده و سیاست های مشخصی برای برقراری ارتباط موثر میان صنعت و دانشگاه تدوین نشده است. درنهایت، در راهبردها و خط مشی های دانشگاه نقش دانش آفرینی کمرنگ بوده است. این موانع در سه دستۀ عوامل سازمانی، فردی و پشتیبانی طبقه بندی شده اند.