تحلیل تاثیر دانشگاه بر توسعه منطقه‌ای در ایران

هدف مطالعه حاضر تحلیل تاثیر دانشگاه بر توسعه منطقه ای در ایران در چارچوب نظریه اکوسیستم منطقه ای توسعه دانش بنیان است. این تحقیق با رویکرد توصیفی انجام شده که از نظر هدف کاربردی و از نظر روش کمّی است. برای تحلیل تجربی اکوسیستم منطقه ای توسعه دانش بنیان و کمک دانشگاه به توسعه منطقه ای از داده های پنل استانی، تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار پی ال اس استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که اکوسیستم توسعه دانش بنیان در استان های ایران شکل نگرفته است. بر این اساس، دانشگاه های استانی در ایران تاثیر درخور توجهی بر توسعه منطقه ای ندارند، چون دانشگاه ها نمی توانند فرایندها و قابلیت های پایه استان ها را به نوآوری، کارآفرینی و کسب و کارهای دانش بنیان تبدیل کنند؛ از طرف دیگر، اکوسیستمی وجود ندارد که ظرفیت جذب مناطق را بالا ببرد و فعالیت های دانشگاه ها را به نظام های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی پیوند دهد. بنابراین، تنها راه بهبود کمک دانشگاه ها به توسعه منطقه ای ساخت اکوسیستم های توسعه مبتنی بر دانشگاه است که همت دولت، دانشگاه ها و دیگر نهادهای ذی صلاح را طلب می کند.