تحلیل فرسودگی تحصیلی دانشجویان در نظام آموزش عالی دولتی کشور: شناسایی تعیین کننده ها و راهکارها

پژوهش حاضر از نوع آمیخته (کمّی_کیفی) بود و با هدف شناسایی تعیین کننده های فرسودگی تحصیلی دانشجویان در نظام آموزش عالی دولتی کشور و ارائه راهکارهایی برای کاهش آن انجام شد. جامعۀ آماری پژوهش در بخش کمّی شامل تمام دانشجویان دانشگاهها و موسسات آموزش عالی دولتی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری کشور بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای(انتساب متناسب) تعداد 2635 پرسشنامه توزیع و جمع آوری شد. نتایج پژوهش در این بخش نشان داد که درصد چشمگیری از تغییرات واریانس فرسودگی تحصیلی در میان دانشجویان نظام آموزش عالی دولتی کشور با متغیرهای ناکارآمدی آموزش، عامل فرهنگی، تقلب علمی، اقتصادمحور شدن آموزش، مشکلات خانوادگی، ضعف علمی و رفتاری استادان، مشکلات زیرساختی، عوامل حمایتی انگیزشی و ویژگیهای شخصیتی دانشجویان تبیین و پیش بینی می شود. در بخش دوم با استفاده از روش دلفی برای شناسایی راهکارهایی مناسب به منظور کاهش فرسودگی تحصیلی در میان دانشجویان نظام آموزش عالی دولتی کشور با توجه به تعیین کننده های آن اقدام شد. در این بخش پس از اجرای سه مرحله، تعداد 32 راهکار شناسایی شد که دو سوم مشارکت کنندگان درباره اهمیت آنها برای کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان توافق داشتند. یافته های این مطالعه دستاوردهای نظری و کاربردی مناسبی برای کمک به سیاستگذاران، برنامه ریزان، مدیران و آموزشگران نظام آموزش عالی دولتی کشور برای کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان به همراه دارد.