توسعه دیپلماسی علم و فناوری در ایران و تاثیرات نظام آموزش عالی بر آن

هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی مولفه های توسعه دیپلماسی علم و فناوری در کشور ایران، بررسی وضعیت موجود آنها و شناسایی عوامل و ملاکهای ارتقا دهنده تاثیر نظام آموزش عالی بر آنها بود. روش پژوهش از نوع کاربردی و نحوه جمع آوری اطلاعات از نوع آمیخته اکتشافی بود و به طور متوالی ابتدا از روش کیفی (مصاحبه نیمه ساختاریافته) و سپس روش کمّی (پرسشنامه محقق ساخته) استفاده شد. نمونه گیری مصاحبه به روش هدفمند بود. جامعه آماری بخش کمّی اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی(253 نفر) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده های مصاحبه از روش تحلیل ساختاری، در پرسشنامه از روش تحلیل عاملی اکتشافی و برای بررسی وضعیت موجود مولفه ها از آزمون t تک نمونه ای استفاده شد. نتایج این پژوهش تعداد 3 بعد و 30 مولفه را برای توسعه دیپلماسی علم و فناوری در کشور و 5 عامل و 21 ملاک را برای افزایش میزان تاثیر نظام آموزش عالی در آن تبیین می کند. پیشنهاد اصلی برای آموزش عالی و سیاست خارجی، توسعه زیرساختها و ارتقای توافقنامه های بین المللی در میان دانشگاهها و یافتن راه حلی برای چالشهای مشترک به ویژه در میان کشورهای همسایه است.