نقش ساده‌زیستی کارگزاران حکومتی در سلامت نظام جمهوری اسلامی ایران با رویکردی بر نظر امام خمینی(س)

چکیده: در این مقاله به تاثیر دوسویه ساده‌زیستی و یا عدم ساده‌زیستی و تجمل‌پرستی در سلامت و ثبات و یا عدم سلامت و به تبع بی‌ثباتی حکومت‌ها از منظر آموزه‌های قرآنی-اسلامی و سیره و سنت نبوی و علوی و الگوبرداری از آن برای نظام جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان حکومتی دینی پرداخته شده است، علاوه بر الگو قرار دادن سیرۀ بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران (امام خمینی) به‌عنوان رهبری ساده‌زیست به توصیه‌ها و زندگی عملی ایشان استناد گردیده است. امام به‌عنوان عالم و سیاست‌مداری چند بُعدی با اِشراف خود بر موضوعات اسلامی و تاریخ و پیشینۀ اسلام و مسلمانان و آگاهی به موضوعات، و با نگرشی جامعه‌شناختی به‌خوبی به تاثیر ساده‌زیستی دولت‌مردان و کارگزاران سیاسی بر سلامت و ثبات نظام حکومتی اسلامی وقوف داشتند و در این زمینه با دغدغه‌ای کاملاً مشهود به حفظ ساده‌زیستی و قناعت و رعایت بیت‌المال از سوی کارگزاران سیاسی به عنوان یکی از عوامل اصلی حفظ، ثبات و سلامت نظام جمهوری اسلامی ایران تاکید داشتند.

Role of Government Servants’ Simple Living in Sanity of Islamic Republic of Iran Based on Imam Khomeini’s Viewpoints

Abstract This paper intends to study the twosided effect of simple life or lack of simple life and luxury life in sanity and stability or lack of sanity and consequently instability of the governments in view of QuranicIslamic teachings as well as conducts and traditions attributed to the Prophet (pbuh) and Imam Ali (AS). It is also to develop a model for use in the Islamic Republic of Iran as a religious government. In addition to taking the founder of Islamic Revolution Imam Khomeini as a model, we have also adduced instances from his recommendations and life as a leader who lived a simple life. As a multidimensional scholar and politician and thanks to his indepth sociological insight, Imam Khomeini was wellversed in Islamic and historical studies, history of Islam and Muslims, and well aware of the role of government agents and politicians’ simple life in sanity and stability of the Islamic Republic of Iran. He used to openly express his concerns and lay emphasis on living a simple life, contentment in personal life, and safeguarding baitulmaal or public treasury on the part of the government agents as key factors for protection, stability and sanity of the Islamic system of government.