|
|
|
|
مسئولیت مدنی برهم زدن نامزدی بر مبنای قاعده غرور با رویکردی بر آرای امام خمینی(س)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
سعادت صالح ,علیشاهی قلعه جوقی ابوالفضل
|
|
منبع
|
پژوهشنامه متين - 1398 - دوره : 21 - شماره : 82 - صفحه:63 -82
|
|
چکیده
|
نامزدی، قراردادی است که بین دو نفر به‌منظور ازدواج در آینده بسته می‌شود. مطابق قوانین موضوعه فعلی (ماده 1035 ق.م)، نامزدی عقد جایزی بوده و قبل از اجرای صیغه عقد، هیچ الزامی برای طرفین وجود ندارد و هریک از آن‌ها می‌توانند از وصلت خودداری کنند و طرف مقابل نمی‌تواند او را مجبور به ازدواج کند؛ اما یکی از مهم‌ترین مباحثی که در این مورد به لحاظ ضرورت رعایت حریم شرعی در روابط افراد و جلوگیری از تضییع حقوق آنان از سوی دیگر، مطرح است این‌که طرفین تا چه حدّی در قبال تعهد به نامزدی، مسئولیت دارند و آیا در صورت به هم خوردن آن می‌توانند از هم مطالبه خسارت کنند؟ بر همین مبنا، نوشتار حاضر درصدد است تا با رجوع به منابع معتبر و غنی فقهی به این نتیجه برسد که خسارت وارده توسط شخص برهم زننده نامزدی با توجه به‌قاعده فقهی معتبر و مقبول غرور، در صورت نداشتن علت موجه، شرعاً قابل مطالبه بوده و این حق، منافاتی با حق برهم زدن اصل نامزدی نیز نخواهد داشت.
|
|
کلیدواژه
|
نکاح، خواستگاری، نامزدی، غرور، جبران خسارت
|
|
آدرس
|
دانشگاه یاسوج, ایران, دانشگاه یاسوج, گروه فقه و حقوق, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
alishahi@yu.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Civil Responsibility of Nullifying Marital Engagement Based on the Pride Principle in Imam Khomeini’s Approach
|
|
|
|
|
Authors
|
Saadat Saleh
|
|
Abstract
|
Engagement for marriage is a contract between two people for joint marital life in future. According to the current laws in force (Article 1035 GH.M), engagement is a religiously recommended contract and there is no obligation for either party before recital to force the other to marry. However, one of the important points in relation to the need to observe Sharia limits in relations between the people and preventing violation of the rights of either party concerns the scope of liability. In this case, the question is: Can either party request indemnities for termination of the engagement contract? On this basis, this paper intends to resort to the authentic and reliable sources to come to the conclusion that the damage incurred by either party as a result of termination of engagement will be claimable by rule of the Sharia law in case of the lack of any justifiable reason and based on the valid principle of pride. The right to claim damage will be in no contradiction with the right to terminate the engagement itself.
|
|
Keywords
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|