بررسی رابطه طرد اجتماعی ذهنی با مشارکت سیاسی جوانان نسل سوم انقلاب اسلامی ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرد اجتماعی ذهنی با مشارکت سیاسی جوانان نسل سوم انقلاب اسلامی ایران به انجام رسیده است. برای این منظور، سه دیدگاه نظری رقیب، یعنی بسیج (طرد اجتماعی همبستگی مثبت با مشارکت سیاسی دارد = تاثیر افزایشی)، کناره‌گیری (طرد اجتماعی همبستگی منفی با مشارکت سیاسی دارد = تاثیر کاهشی) و دیدگاه عدم تاثیر مطرح شد و از تلفیق این دیدگاه‌های نظری، مدلی تئوریک ساخته‌ شد. این مدل با داده‌های حاصل از نمونه‌ای 400 نفری از دانشجویان دانشگاه رازی که به روش طبقه‌ای چند‌مرحله‌ای انتخاب‌شده ‌بودند مورد ارزیابی و آزمون تجربی قرار گرفت. نتایج نشان داد که دانشجویانی که طرد اجتماعی ذهنی بالاتری داشته، مشارکت سیاسی بالاتری نیز داشته‌اند. با وجود این، عکس این رابطه معنادار نبود؛ یعنی کاهش طرد اجتماعی ذهنی، مشارکت سیاسی را کاهش نمی‌داد. درمجموع، یافته‌های تحقیق شواهدی تجربی برای تایید فرضیه مدل نظری بسیج مبنی بر ارتباط مثبت میان طرد اجتماعی و مشارکت سیاسی فراهم آورد ضمن آن‌که برای مدل نظری کناره‌گیری دلالتِ ابطالی داشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که طرد اجتماعی ذهنی من‌حیث‌المجموع بیست درصد از واریانس مشارکت سیاسی جمعیت تحقیق را تبیین می‌نماید

A Study of the Relationship between Subjective Social Exclusion andPolitical Participation of the Third Generation Youthof the Islamic Revolution

The present research is an attempt to study the relationship between subjectivesocial exclusion and political participation among the third generation youthof the Islamic Revolution of Iran. Hence, three rival theoretical approacheswere picked up, i.e. mobilization (social exclusion with positive correlationwith political participation = increasing impact); withdrawal (socialexclusion with negative correlation with political participation = decreasingimpact) and the lack of impact. In a combination of these three theoreticalapproaches, a theoretical model was developed. This model was tested byrelying on the data collected from a sample constituted of 400 students ofRazi University. The sample was selected by employing multiple stratified.methodThe findings show that the students with higher subjective social exclusionhad higher political participation. Nevertheless, the revers of this relationshipwas not significant, i.e. the reduction of social exclusion would not reducethe political participation. Overall, the findings of the research providedsome empirical evidence to sustain the hypothesis of the theoretical modelof mobilization based on positive relations between social exclusion andpolitical participation, while it had refutational connotation for the theoreticalmodel of withdrawal. The regression results indicate that subjective socialexclusion overall counts for twenty percent of the variations in political.participation of the population