پریشانی اخلاقی در پرستاران بخش‌های اورژانس: فراوانی، شدت، اثر

سابقه و هدف: پریشانی اخلاقی، پدیده شناخته شده ای درحرفه پرستاری است که می تواند استرس جسمی روانی زیادی بر پرستاران وارد کند و باعث عدم رضایت آنان، کاهش کارایی و کیفیت مراقبت ها شود. علل، فراوانی، شدت و اثر پریشانی اخلاقی با توجه به نوع بخش و بیمارستان متفاوت است. این مطالعه به منظور بررسی ابعاد سه گانه پریشانی اخلاقی (فراوانی، شدت، و اثر) و عوامل مرتبط با آن در پرستاران اورژانس انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مقطعی به روش سرشماری در میان 125 پرستار شاغل در 7 بیمارستان غیر آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه پریشانی اخلاقی هامریک ;2012; جمع آوری شد و با آزمون های آماری t test، anova و ضریب همبستگی pearson در نرم افزار spss 21 تحلیل شد. یافته ها: میانگین فراوانی پریشانی اخلاقی 58/0±4/1، شدت آن 92/0±7/1 از 4 و میانگین اثر آن 38/2±4 از 16 به دست امد که نشان می دهد پرستاران اورژانس از پریشانی اخلاقی در حد متوسطی رنج می برند. ضریب همبستگی پیرسون ارتباط مثبت و معنی داری بین تعداد پرستاران و تخت های موجود در بخش و ابعاد سه گانه پریشانی اخلاقی نشان داد (p<0/01). نتیجه گیری: پریشانی اخلاقی در بخش اورژانس، اثرات منفی بر پرستاران، در ابعاد مختلف حرفه پرستاری و بیمارستان دارد. لذا برنامه ریزان و تصمیم گیرندگان حوزه سلامت، باید در سطح کلان به این معضل اخلاقی توجه و برنامه های مناسب برای پیشگیری آن پیشنهاد کنند.