اثر عصاره گیاه مریم گلی (Salvia officinalis L.) بر غلظت مالون دی آلدیید در مواجهه با استرس اکسیداتیو ناشی از تزریق درون بطنی مغزی استرپتوزوتوسین در موش های صحرایی نر

سابقه و هدف: استرس اکسیداتیو نتیجه عدم تعادل بین سیستم های اکسیداتیو و آنتی اکسیدان بدن می باشد. استرس اکسیداتیو در مغز موجب اختلال در عملکرد مغز، تخریب نورون ها و بیماریهایی چون آلزایمر می شود. در این مطالعه تجربی ما اثر حفاظتی عصاره گیاه مریم گلی را در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از استرپتوزوتوسین در مغز موش های صحرایی مورد بررسی قرار دادیم.روش بررسی: در این تحقیق موش های صحرایی نر نژاد ویستار، در گروه های کنترل، شم و تجربی تقسیم شدند. عصاره مریم گلی با غلظت های mg/kg 25، 50 و 100، به مدت 3 هفته روزانه به صورت درون صفاقی تزریق شد. در پایان هفته دوم، جراحی جهت کانول گذاری در بطن راست انجام گرفت و در پایان هفته سوم، استرپتوزوتوسین (stz) با غلظت mg/kg3 در بطن راست مغز تزریق شد. در پایان هفته چهارم مغز موش ها خارج شد و در پایان سطح مالون دی آلدیید (mda) در بافت نیمکره های مغز اندازه گیری شد. یافته ها: در گروه دریافت کننده stz سطح mda به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل و شم افزایش یافت (001/0p < )، در حالی که تزریق درون صفاقی دوزهای مختلف عصاره برگ گیاه مریم گلی، به طور معنی داری سطح mda را نسبت به گروه دریافت کننده stz کاهش داد (001/0p < ). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که عصاره مریم گلی می تواند از استرس اکسیداتیو القا شده با تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین در بافت نیمکره های مغز موش صحرایی جلوگیری نماید.