نقش lncRNA ها در پیدایش سرطان

سرطان، بیماری پیچیده ای است که بیان ژن در آن به صورت نامتعادل انجام می پذیرد. عامل های ژنتیکی درگیر در ایجاد سرطان، به نحو قابل توجهی مورد مطالعه قرار گرفته اند. با این وجود، شواهد نشان داده اند که بخش چشم گیری از عامل های مستعدکننده به سرطان را نمی توان به تغییر در توالی های کدکننده پروتیین نسبت داد. شناسایی شمار زیادی از rnaهای غیر کدکننده ی بلند (long non-coding rnas یا lncrnas) با طول بیشتر از 200 جفت باز در انسان ، به پرده برداری از جایگاه این مولکول ها در آسیب شناسی سرطان و نقش آن ها به عنوان اجزای مهم در توموزایی، کمک شایانی نموده است. نقش lncrnaها به عنوان عامل های سرکوب گر تومور یا آنکوژن ها، در انواع متعددی از سرطان های شایع به اثبات رسیده است. مطالعات اخیر نشان می دهند که چندین جایگاه خطر موثر در ایجاد سرطان، به lncrnaها رونویسی می شوند و رونوشت های حاصل، نقش های کلیدی در فرایند تومورزایی ایفا می کنند. در مقاله مروری چاپ شده در فصل گذشته از سوی نگارندگان، به تفضیل در مورد سازوکارهای بنیادی عملکرد lncrnaها در تنظیم بیان ژن در سطوح متفاوت اپی ژنتیکی، رونویسی، پس از رونویسی، و نیز برهم کنش این مولکول ها با سایر عامل های حیاتی تعیین کننده سرنوشت سلول، از جمله dna، پروتیین ها و سایر rnaها بحث شد. با توجه به این که بخش قابل توجهی از آسیب شناسی سرطان، معطوف به lncrnaها است، مقاله ی مروری حاضر، به بررسی و بحث در مورد همراهی ویژه ی برخی از lncrnaها با سرطان-های خاص، چگونگی تاثیر آن ها در سازوکارهای پیدایش سرطان، و اهمیت آ ن ها در کسب فرصت هایی جهت تشخیص و پیش آگهی سرطان پرداخته است.واژگان کلیدی: ncrna، lncrna، سرطان، تشخیص، پیش آگهی.