بررسی اثر نانو اکسید روی بر روی جوانه اندام حرکتی جلویی جنین موش نژاد NMRI در شرایط in vivo

سابقه و هدف: نانو مواد شامل موادی در اندازه 1 تا 100 نانومتر و یا حتی کوچک تر هستند که می توانند به راحتی از پوست، آلویولهای ریه و حتی از جفت عبور کنند. به همین منظور، به مطالعه تاثیرات نانو اکسید روی بر تکوین جوانه اندام حرکتی جنین موشها پرداخته شد. روش بررسی: پژوهش تجربی به طریقه in vivo صورت گرفت. موش های باردارگروه های تجربی در روز11 بارداری، مورد تزریق یک بار نانواکسیدروی، در دوزهای g/kg 5/0، g/kg 1 و g/kg 5/1 به صورت درون صفاقی قرار گرفتند. روز 15 بارداری جنین ها از بدن مادران بیرون آورده شدند و جوانه های اندام حرکتی جلویی، از بدن آنها جدا گردید. پس از آماده سازی بافتی، در سه منطقه از دست یعنی انگشت دست، ساعد و بازو، تعداد سلول های مزانشیمی، غضروفی، آتروفی و هیپرتروفی شده، عضلانی، درحال تقسیم، دژنره، سلول های استخوانی و گلبول های قرمز، مورد بررسی های مورفولوژیکی، هیستولوژیکی و تحلیل های آماری قرار گرفتند. یافته ها: جنین موش های گروه تجربی 1 که g/kg 5/0 نانواکسیدروی دریافت کرده بودند، سقط شدند. نتایج آماری حاصل از شمارش سلولی در هر 3 منطقه درگروه تجربی 2 که g/kg 1 و گروه تجربی 3 که g/kg 5/1 نانواکسیدروی دریافت کرده بودند، تغییرات معنی داری را در تعداد سلول های مذکور در گروههای تجربی 2 و 3، نسبت به کنترل و شم، نشان داد (05/0 > p، 01/0 > p و 001/0 > p). نتیجه گیری: تزریق درون صفاقی نانواکسیدروی به موش های باردار، اثر افزایشی قابل توجهی را در تکوین اندامهای حرکتی جلویی جنین موشها نشان داد.