تاثیر آموزش خانواده درکاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD)

سابقه و هدف: اختلال بیش‏‏‌ فعالی و کمبود توجه (adhd) از شایع‏‏‌ترین اختلال‏‏‌های رفتاری در دوران کودکی است. به دلیل تنوع مشکلات کودکان بیش فعال، شیوه‏‏‌های درمانی متفاوتی نظیر دارودرمانی و رفتاردرمانی برای درمان این کودکان به کار رفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر آموزش والدین در کاهش مشکلات کودکان مبتلا به این نوع اختلال می باشد. روش بررسی: تحقیق حاضر با استفاده از روش آزمایشی (طرح پیش آزمون-پس آزمون) و روش نمونه گیری دردسترس صورت پذیرفت. 32 نفر از والدین دانش آموزان پسر مبتلا به بیش فعالی در چهار دبستان پسرانه منطقه چهار دراین تحقیق شرکت کردند که 18 نفر از والدین به طور تصادفی در گروه آزمایش قرار گرفتند و در ده جلسه دو ساعته آموزشی حضور یافتند و 14 نفر دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند که جلسات آموزشی برای آنان برگزار نشد. آزمون با استفاده از پرسشنامه راتر (1967) در پیش و پس ازپایان جلسات در هر دوگروه انجام شد. سپس داده ها به کمک آماره های توصیفی و با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: میانگین پرخاشگری در کودکان قبل از آموزش والدین 61/7 و پس از آموزش به 32/6 رسید، ولی در کودکانی که والدین آنان آموزشی دریافت نکردند کاهش مشکلات رفتاری دیده نشد. به عبارتی، در گروه آزمایشی کاهش قابل توجهی در خصوص مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به بیش فعالی، نسبت به گروه کنترل، دیده شد (001/0 > p). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش اصول رفتاری به والدین، در کاهش رفتارهای ایذایی کودکان مبتلا به بیش فعالی می تواند موثر واقع شود.