بررسی اثربخشی امگا-3 بر حملات گرگرفتگی در زمان یایسگی در مقایسه با دارونما

سابقه و هدف: با توجه به عوارض درمان هورمونی و موارد منع مصرف آن، امروزه در درمان گرگرفتگی به درمان های غیرهورمونی توجه شده است. ما در این مطالعه اثربخشی امگا-3 را در بهبود گرگرفتگی مورد بررسی قرار دادیم.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور، دو گروه 30 نفری از زنان یایسه با علایم گر گرفتگی با متوسط زمان علایم 12 ماه ( از 6 تا 18 ماه)، وارد مطالعه شده و پس از انطباق با معیارهای ورود و خروج، به طور تصادفی در دو گروه مصرف کننده امگا-3 و دارونما قرار گرفتند. زنان مورد مطالعه در گروه امگا-3 به مدت سه ماه امگا-3 (دوز روزانه mg 1000) را مصرف کردند. در گروه دارونما، زنان دارونما با شکل مشابه امگا-3 به صورت روزانه به مدت 3 ماه دریافت کردند. برای ارزیابی شدت گرگرفتگی بیماران از پرسش نامه امتیازدهی منوپوز (menopause rating scale: (mrs استفاده شد. برای ارزیابی تعداد حملات گرگرفتگی از شمارش تعداد حملات استفاده شد. شدت و تعداد حملات گر گرفتگی شرکت کنندگان در مطالعه، قبل از مطالعه و سپس هر ماه تا پایان ماه سوم از شروع درمان اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: متوسط سن شرکت کنندگان، شروع علایم گرگرفتگی، و شدت و تعداد حملات گر گرفتگی قبل از مداخله در دو گروه امگا-3 و دارونما اختلاف معنی داری نداشت. شدت حملات در پایان ماه سوم مصرف در گروه امگا-3 کاهش معنی داری نشان داد (005/0=p)، ولی شدت حملات سه ماه و شش ماه پس از درمان در هر دو گروه مشابه بود. نتیجه گیری: درمان امگا-3 با دوز روزانه mg 1000 موجب کاهش شدت حملات گرگرفتگی می شود، ولی تاثیری بر روی تعداد حملات ندارد.