بررسی وضعیت حمایت اجتماعی در بیماران همودیالیزی شهر زنجان

سابقه و هدف: نارسایی مزمن کلیوی و همودیالیز شیوه زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده و باعث مشکلات جسمی، روانی واجتماعی می شود. حمایت اجتماعی به عنوان یکی از مکانیسم های مقابله ای دارای قدرت تاثیر بر بهبود وضعیت سلامت و کیفیت زندگی بیماران مزمن می باشد. هدف این پژوهش تعیین وضعیت حمایت اجتماعی بیماران همودیالیزی شهر زنجان می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 84 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی زنجان در سال 1389 به صورت سرشماری انتخاب گردیدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه حمایت اجتماعی ترکیبی (پرسشنامه حمایت اجتماعی نوربک) حاوی 29 سوال در سه بخش حمایت عاطفی، حمایت ابزاری وحمایت اطلاعاتی مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار spss16 تحلیل شدند. یافته ها: 50 درصد بیماران زن، 8/79 درصد متاهل و 19 درصد بیکار بودند. 5/78درصد بیماران حمایت عاطفی ، 3/20درصد حمایت اطلاعاتی و 7/29 درصد حمایت ابزاری مطلوبی داشتند. حمایت اجتماعی کلی مطلوب در بین بیماران 5/40 درصد بود. با استفاده از ازمون کای دو رابطه معنی داری بین جنسیت، محل انجام دیالیز، نوع شغل، تاهل، تحصیلات و حمایت اجتماعی دیده نشد (05/0 < p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه و با توجه به رابطه مستقیم بین حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی و میزان بقا بیماران همودیالیزی، پیشنهاد می شود حمایت اجتماعی به خصوص در ابعاد اطلاعاتی و ابزاری از این بیماران توسط کادر درمان و مسیولین انجمن های حمایت از بیماران کلیوی افزایش یابد.