مقایسه اثر ضددردی مارکایین تزریقی داخل زخم و شیاف ناپروکسن در کاهش درد بعد از عمل فتق مغبنی

سابقه و هدف: داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی به صورت گسترده در کنترل درد بعد از اعمال جراحی استفاده شده و از داروهای بی حسی موضعی بخصوص مارکایین نیز در بسیاری از اعمال جراحی کوچک استفاده می شوند. ازآنجایی که مقایسه تاثیر این دو دسته دارو خیلی کم انجام شده، این مطالعه جهت بررسی تاثیر این دو دارو جهت کنترل درد بعد از عمل جراحی فتق اینگواینال انجام شد. روش بررسی: دراین مطالعه که بصورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور و بر روی 198 بیمار مبتلا به فتق اینگواینال انجام شد، بیماران به دوگروه مورد (مارکایین داخل زخم) و کنترل (شیاف ناپروکسن) تقسیم شده و پس ازانجام عمل جراحی فتق اینگواینال به روش استاندارد لیختن اشتاین، میزان کاهش درد آنها بر اساس سیستم vas یک، شش و 24 ساعت بعد از عمل بررسی و اطلاعات حاصله توسط نرم افزار spss نگارش 16 وآزمون های مرتبط تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی گروه مورد 7/5±6/52 سال و گروه شاهد 9/4±7/53 سال بود. متوسط شدت درد در ساعت اول و ششم درگروه مورد 3/6 و 6/4 و در گروه شاهد 9/3 و 9/2 بود که اختلاف معنی داری با هم داشتند (001/0 > p)، ولی کاهش درد بلافاصله و 24 ساعت بعد از عمل در دو گروه یکسان و تفاوت معنی داری بین آنها دیده نشد. همچنین مشخص شد نیاز به مصرف مسکن های مخدری یک و شش ساعت بعد از عمل در گروه ناپروکسن بیشتر کاهش یافته است. نتیجه گیری: هر چند هر دو روش به عنوان کاهنده درد بعد از عمل جراحی موثر بوده، ولی شیاف ناپروکسن مسکن موثرتری برای کنترل بهینه درد، به خصوص در ساعات اول و ششم بعد از عمل بوده و نسبت به مارکایین در کاهش شدت درد موثرتر است. همچنین درهمین زمان ها، نیاز به مسکن های مخدری را بیشتر کاهش می دهد.