مقایسه اثربخشی درمان روان‌پویشی کوتاه‌مدت فشرده (istdp) و درمان وجودی بر نشانه‌ها و علائم بیماران روان‌تنی مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی تهران

سابقه و هدف: اختلالات روان تنی، موضوع مهم مربوط به سلامت جسم و روان است. از این رو پژوهش جهت شناسایی روش های درمانی موثر بر این اختلاات حائز اهمیت است. بنابراین هدف پژوهش مقایسه اثربخشی درمان روان پویشی کوتاه مدت فشرده و درمان وجودی بر نشانه ها و علائم بیماران روان تنی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی تهران بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری دوماهه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران روان تنی مراجعه کننده به این بیمارستان در سال 1400 بود. تعداد 45 نفر که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه روان درمانی پویشی، درمان وجودی و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شکایات روان تنی تاکاتا و ساکاتا (2004) بود که در سه مرحله پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری توسط هر سه گروه تکمیل شد. همچنین پروتکل های روان پویشی و درمان وجودی در گروه های آزمایش اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر به کمک نرم افزار spssv19 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد درمان روان پویشی در مقایسه با درمان وجودی باعث کاهش نشانه ها و علائم بیماران روان تنی (11.79=f و 0.001=p) شد و این درمان اثربخش تر بود.نتیجه گیری: در نهایت می توان گفت هر دو درمان موثر بودند و درمان روان پویشی نسبت به درمان وجودی اثربخشی بیشتری داشت و لذا استفاد از این درمان ها می تواند در کاهش علائم بیماران روان تنی کمک کننده باشد.

comparison of the effectiveness of intensive short-term dynamic psychotherapy (istdp) and existential therapy on the signs and symptoms of psychosomatic patients referred to imam khomeini hospital in tehran

background: psychosomatic disorders are an important issue related to physical and mental health. therefore, research is important to identify effective treatment methods for these disorders. therefore, the aim of the study was to compare the effectiveness of intensive short-term psychodynamic therapy and existential therapy on the signs and symptoms of psychosomatic patients referred to imam khomeini hospital in tehran. materials and methods: the current research was semi-experimental with a pre-test-post-test design and a two-month follow-up with a control group. the research population included all psychosomatic patients referred to this hospital in 1400. 45 people who met the criteria for entering the research were selected by available sampling method and randomly assigned to three groups of dynamic psychotherapy, existential therapy and control. the research tool included takata and sakata (2004) psychosomatic complaints questionnaire, which was completed by all three groups in three stages: pre-test, post-test and follow-up. also, psychodynamic and existential therapy protocols were implemented in the experimental groups. the data was analyzed using repeated measure analysis of variance using spssv19 software. results: the results showed that psychodynamic therapy compared to existential therapy reduced the signs and symptoms of psychosomatic patients (f=11.79 and p=0.001) and this treatment was more effective.conclusion: finally, it can be said that both treatments were effective, and psychodynamic therapy was more effective than existential therapy, and therefore, the use of these therapies can help in reducing the symptoms of psychosomatic patients.