میانکنش ژنتیک و تغذیه و ارتباط آن با خطر ابتلا به سرطان

سابقه و هدف: سرطان از جمله بیماری های پیچیده ای است که در بروز آن مجموعه ای از عامل های ژنتیکی و محیطی مشارکت دارند. تغذیه از جمله عامل های محیطی است که به سهم خود می تواند از بروز سرطان و بیماری های دیگر پیشگیری کرده یا موجب آن ها شود. هر یک از اجزاء رژیم غذایی در مهار رشد سلول های توموری، سازوکاری را به کار می گیرند و یا در مسیرهای علامت رسانی (signaling) سلول با مولکول های دیگر میانکنش برقرار می کنند. در این مقاله مروری، مباحث ژنومیک تغذیه ای و ژنتیک تغذیه ای مطرح شده است. ژنومیک تغذیه ای اثر تغذیه بر روی بیان ژن و در نتیجه بر روی پروتئوم و متابولوم را بررسی می کند. ژنتیک تغذیه ای اثر واریانت های ژنی در پاسخ به مواد غذایی در افراد را مطالعه می کند، به نحوی که واریانت های ژنی در افراد می تواند پاسخ آن ها به مواد غذایی را تغییر دهد. هم چنین اجزاء غذایی می توانند موجب تغییرات اپی ژنتیکی و درنتیجه تغییر بیان ژن شوند. نشان داده شده است که تغذیه بر طول تلومر کروموزوم ها نیز اثر می گذارد.