تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه‌های بالینی p‌seudomonas aeruginosa و ردیابی ژن ampc در آنها

سابقه و هدف: علیرغم پیشرفت های ایجاد شده در امر مراقبت بیمارستانی و معرفی طیف گسترده ای از عوامل ضد میکروبی، باکتری سودوموناس آئروژینوزا هم چنان از عوامل شایع ایجاد کننده عفونت در بیماران بستری در بخش های مختلف بیمارستان است. با توجه به مقاومت روزافزون این باکتری به داروهای ضدباکتریایی، اهمیت مقاومت آن دوچندان می شود. آنزیم amp-c بتالاکتامازی، از جمله سفالوسپورین هایی است که بر روی کروموزوم باکتری کد می شود. در بسیاری از باکتری ها، القای آنزیم های amp-c می تواند در سطح بالا توسط جهش های فراوان صورت گیرد. در این مقاله ردیابی ژن amp-c در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا گزارش شد.روش بررسی: در این مطالعه، 80 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از نمونه های بالینی زخم، پس از تایید هویت ایزوله ها با تست های بیوشیمیایی، حساسیت آنتی بیوتیکی آنها با روش استاندارد دیسک دیفیوژن نسبت به 15 آنتی بیوتیک تعیین شد و در پایان حضور ژن amp-c با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ردیابی شد. یافته ها: سویه های سودوموناس آئروژینوزا بیشترین مقاومت را به نسبت به سفالوتین (100درصد)، داکسی سایکلین (100 درصد)، سفکسیم (100 درصد)، آموکسی سیلین (100درصد)، آمپی سیلین (100درصد)، آمیکاسین (100درصد) و تری متوپریم (100درصد) نشان دادند. بیشترین حساسیت سویه های سودوموناس آئروژینوزا به ترتیب به آنتی بیوتیک های کولیستین (67.5درصد)، جنتامایسین (32.5 درصد)، پیپراسیلین (30درصد)، سیپروفلوکساسین (28.7 درصد)، ایمی پنم (18.7 درصد)، سفتازیدیم (13.7درصد) ،سفتریاکسون (11.2 درصد) و سفوتاکسیم (10 درصد) بود. ژن ampc در پنج درصد ایزوله ها ردیابی شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، در بسیاری از سویه های سودوموناس آئروژینوزای مورد بررسی، حضور همه ژن های عامل مقاومت در یک ایزوله مشاهده نشد. بنابراین، می توان امید داشت که آنزیم های بتالاکتامازی با حداکثر توان در بیشتر ایزوله ها کد نمی شوند.

The pattern of antibiotic resistance within clinical isolates of Pseudomonas aeruginosa and detection of AmpC

Background: Despite the improvements in hospital care and the introduction of a wide range of antimicrobial agents, Pseudomonas aeruginosa is also a common cause of infection in patients hospitalized in different wards of the hospital. Due to the rising resistance of this bacterium to antibacterial drugs, the importance of its resistance is increased. The enzyme βlactamase AMPC is a type of cephalosporinase coded on the chromosome of the bacterium. In many bacteria, induction of AMPC enzymes can occur at high levels by many mutations. In this paper, the detection of AMPC gene was reported in clinical isolates of Pseudomonas aeruginosa.Materials and methods: 80 Pseudomonas aeruginosa bacteria, verified by gram stain and biochemical tests, were isolated from wound samples collected from patients with burning at burning hospital in Tehran. For identifying antibiotic resistance, in vitro susceptibility of 80 Pseudomonas aeruginosa isolates to 15 antimicrobial agents, includimg colistin, amoxicillin, ceftriaxone, cefixime, cefalotin, ciprofloxacin, amikacin, doxycyclin, ampicillin, trimethoprim, ceftazidime, gentamicin, cefotaxime, piperacilin and imipenem was performed by KirbyBauer’s disk diffusion method according to Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI, 2016) guideline. PCR method was used to identify AMPC gene in 80 Pseudomonas aeruginosa strains.Results: Pseudomonas aeruginosa strains showed the highest resistance to cephalotin (100%), doxycycline (100%), cefixime (100%), amoxicillin (100%), ampicillin (100%), amikacin (100%) and terimethaprime (100%). Highest sensitivity of Pseudomonas aeruginosa strains was observed to colistin (67.5%), gentamicin (32.5%), piperacillin (30%), ciprofloxacin (28.7%), imipenem (18.7%), ceftazidime (13.7%), ceftriaxone (11.2%) and cefotaxime (10%). AMPC gene was detected in 5% of isolates.Conclusion: According to the results of this study, in many Pseudomonas aeruginosa strains, the presence of all resistance genes in an isolate was not observed. Therefore, it can be hoped that βlactamase enzymes are not coded in most isolates.Keywords: AMPC, Antibiotics resistance, P. aeruginosa, Clinical isolates.