بررسی ارتباط کیفیت زندگی و خودکار آمدی در بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر بستری در بیمارستان‌های تامین اجتماعی تهران

سابقه و هدف: ارتقای کیفیت زندگی یکی از فاکتورهای اصلی تعیین کننده اثربخشی جراحی های بای پس عروق کرونر به شمار می رود. خودکارآمدی زمینه را برای بهبود بیماری، پیشگیری از عود و افزایش کیفیت زندگی فراهم می کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی ارتباط خودکارآمدی و کیفیت زندگی در بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر بود.روش بررسی: این پژوهش توصیفی همبستگی در سال 1395 بر روی 255 بیمار تحت جراحی پیوند عروق کرونر در بیمارستان های تامین اجتماعی شهر تهران انجام شد. گردآوری داده ها از طریق 3 پرسش نامه شامل داده های دموگرافیک، سنجش کیفیت زندگی مک نیو و پرسش نامه خودکارآمدی عمومی انجام گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری t مستقل، آنالیز واریانس و آنالیز رگرسیون از طریق نرم افزار spssv22 تحلیل شد. یافته ها: 12.9 درصد نمونه های پژوهش دارای کیفیت زندگی ضعیف بودند و 78.1 درصد آنان وضعیت متوسط داشتند. وضعیت خودکارآمدی 77.6 درصد متوسط و 22.4 درصد بالا بود. نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معنی داری بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی وجود داشت (p=0.001،0.327=r). بر اساس نتایج مدل رگرسیونی، 15 درصد کیفیت زندگی و 23 درصد خودکارآمدی افراد بر اساس متغیرهای دموگرافیک قابل تبیین بود ( p<0.05). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اکثر نمونه های پژوهش دارای کیفیت زندگی و خودکارآمدی متوسط بودند و بین کیفیت زندگی و خودکارآمدی ارتباط معنی داری وجود داشت. بر این اساس، لازم است مداخلات آموزشی توسط کادر بالینی برای ارتقای خودکارآمدی بیماران طراحی و اجرا شود و از این طریق زمینه برای بهبود کیفیت زندگی آنان فراهم آید.