اثر کورکومین و میدان الکترومغناطیس با بسامد پایین بر هورمون‌های محور هیپوفیز-گناد در موش‌های صحرایی نر دیابتی

اهداف: هیپرگلیسمی با تغییر فعالیت محور هیپوفیز بیضه منجر به اختلال در باروری می شود. مطالعات اثرات کورکومین در کاهش قند خون و اثرات متفاوت میدان های الکترومغناطیس بر سلول ها و بافت های بدن را نشان داده اند. هدف این پژوهش، بررسی اثر کورکومین و میدان الکترومغناطیس با بسامد پایین بر فعالیت محور هیپوفیز گناد در موش های صحرایی نر دیابتی بود.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی، 49 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به 7 گروه 7تایی؛ شاهد سالم و شاهد دیابتی (دریافت آب مقطر) و گروه های دیابتی تجربی1 (تزریق داخل صفاقی 300میلی گرم بر کیلوگرم کورکومین)، دیابتی تجربی2 (کورکومین+ قرارگیری روزانه 60 دقیقه در معرض میدان الکترومغناطیس با فرکانس 50هرتز و شدت 15گاوس)، دیابتی تجربی3 (کورکومین+ میدان الکترومغناطیس 50هرتز با شدت 300گاوس)، دیابتی تجربی4 (میدان الکترومغناطیس 50هرتز با شدت 15گاوس) و دیابتی تجربی5 (میدان الکترومغناطیس 50هرتز با شدت 300گاوس) تقسیم شدند. گروه های دیابتی با یک بار تزریق داخل صفاقی آلوکسان دیابتی شدند. تمامی گروه ها به مدت 25 روز تحت تیمار قرار گرفتند. در پایان دوره، سطح سرمی هورمون های تستوسترون، دی هیدروتستوسترون، استروژن، lh و fsh سنجیده شد. داده ها به کمک نرم افزار spss 20 و توسط آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد.یافته ها: سطح سرمی تمام هورمون های مورد مطالعه، در گروه های دیابتی تجربی 1، 2 و 4 در مقایسه با گروه شاهد دیابتی به طور معنی داری افزایش و در گروه دیابتی تجربی5 به طور معنی داری کاهش یافت. (05/0>p).نتیجه گیری: کورکومین، فعالیت محور هیپوفیز بیضه را در موش های صحرایی نر دیابتی افزایش می دهد. این اثرات در کاربرد همزمان با میدان الکترومغناطیس 15گاوس تشدید می شود.