مقایسه پاسخ‌های هموسیستئین و پروتئین شوک گرمایی 72 متعاقب دو شیوه تمرینی متفاوت در زنان غیرفعال

اهداف: مطالعات نشان می دهند فعالیت ورزشی حاد منجر به افزایش سطوح هوموسیستئین و پروتئین شوک گرمایی 72 (hsp72) در خون می شود. هدف تحقیق حاضر، مقایسه پاسخ هوموسیستئین و hsp72 متعاقب دو شیوه تمرینی حاد تداومی با شدت متوسط و تناوبی پرشدت در زنان غیرفعال بود.مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی در سال 1393، تعداد 20 دانشجوی زن سالم غیرفعال و جوان در دانشگاه آزاد واحد ساری به صورت نمونه گیری هدفمند و دردسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین تداومی و تناوبی پرشدت تقسیم شدند (10 نفر در هر گروه). گروه تداومی 40 دقیقه با شدت 6560% حداکثر اکسیژن مصرفی و گروه تناوبی 36 دقیقه در ست های متناوب از یک دقیقه با شدت 9590% و 3 دقیقه با شدت 50% حداکثر اکسیژن مصرفی روی نوار گردان دویدند. خونگیری از نمونه ها به دنبال 12 ساعت ناشتایی شبانه در سه مرحله قبل، بلافاصله و 60 دقیقه پس از هر دو تمرین صورت گرفت. داده ها توسط نرم افزار spss 20 و با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، آزمون تعقیبی lsd و آزمون t مستقل تحلیل شدند. یافته ها: هر دو نوع تمرین حاد منجر به افزایش معنی دار سطوح هوموسیستئین و hsp72 شد (p<0.05) که پس از یک ساعت ریکاوری در مقایسه با زمان بلافاصله پس از تمرین کاهش یافت. ولی سطوح hsp72 به طور معنی داری بالاتر از سطوح پایه باقی ماند (p<0.05).نتیجه گیری: هر دو نوع تمرین حاد تداومی با شدت متوسط و تناوبی پرشدت با تغییرات مشابهی در سطوح هوموسیستئین و hsp72 در زنان غیرفعال همراه است.