اثربخشی گروه‌درمانی شناختی- رفتاری بر سبک‌های مقابله‌ای در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس

اهداف: استرس یکی از عوامل مهم در تشدید و عود علایم بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) است. یکی از موثرترین راه ها، برای مقابله و مهار استرس و خودکنترلی در بیماران ام اس، رویکرد شناختی رفتاری است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر سبک های مقابله ای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.مواد و روش ها: در این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل در سال 1394، تعداد 80 بیمار مبتلا به ام اس عضو انجمن ام اس شهر ارومیه به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 40 نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسش نامه سبک مقابله ای استفاده شد. برنامه گروه درمانی شناختی رفتاری طی 8 جلسه برای گروه آزمایش برگزار شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس یک متغیری در برنامه spss 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: آموزش گروه درمانی شناختی رفتاری در گروه آزمایش منجر به افزایش معنی دار میانگین نمره سبک مقابله ای مساله مدار (04/0=p) و کاهش معنی دار میانگین نمرات سبک های مقابله ای هیجان مدار (05/0=p) و اجتنابی (02/0=p) نسبت به گروه کنترل شد.نتیجه گیری: مداخله مبتنی بر گروه درمانی شناختی رفتاری منجر به افزایش سطوح سبک مقابله ای مساله مدار و کاهش سطوح سبک های مقابله ای هیجان مدار و اجتنابی در بیماران مبتلا به ام اس می شود.