بررسی سطح سرمی لپتین در بیماران مبتلا به سل ریوی فعال در مقایسه با سایر بیماران مبتلا به پنومونی حاد و افراد سالم

اهداف: لپتین یکی از مهم ترین هورمون های مشتق از چربی است. مطالعات متعددی نشان داده است که سطح سرمی لپتین در بیماری های التهابی سیستمیک کاهش می یابد. هدف این مطالعه، بررسی سطح سرمی لپتین در سه گروه بیماران مبتلا به سل ریوی فعال، بیماران مبتلا به عفونت ریوی غیرسلی (پنومونی حاد) و افراد نرمال بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی به صورت موردی شاهدی در سال 1389، 40 بیمار مبتلا به سل ریوی فعال (گروه مورد) و 40 بیمار با عفونت ریوی غیرسلی (گروه کنترل مثبت) بستری در بیمارستان بوعلی زاهدان و 40 فرد سالم (گروه کنترل منفی) به روش دسترسی آسان انتخاب شدند و سطح سرمی لپتین در این افراد به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار spss 18 و با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد.یافته ها: میانگین سطح سرمی لپتین در افراد مبتلا به عفونت ریوی غیرسلی (0/030=p) و در بیماران مبتلا به سل ریوی فعال (0/004=p) نسبت به افراد نرمال به طور معنی داری کمتر بود، ولی بین میانگین سطح سرمی لپتین در گروه سل ریوی و گروه بیماران عفونت ریوی اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (0/556=p).نتیجه گیری: سطح سرمی لپتین در بیماران مبتلا به سل ریوی فعال و بیماران مبتلا به عفونت ریوی غیرسلی نسبت به افراد نرمال کمتر است، اما از این نظر تفاوتی بین بیماران مبتلا به سل ریوی فعال و بیماران مبتلا به عفونت ریوی غیرسلی وجود ندارد. بنابراین سطح سرمی لپتین مارکر مناسبی برای افتراق سل ریوی فعال از عفونت ریوی غیرسلی (پنومونی حاد) نیست.