اثرات تعاملی هیپوگلایسمیک عصاره زنجیل و تمرین استقامتی بر شاخص‌های قندی موش‌های صحرایی دیابتی

اهداف: دیابت یک اختلال متابولیک است که منجر به هیپرگلیسمی ناشی از عدم تنظیم گلوکز خون می شود. هدف این مطالعه بررسی اثرات تعاملی هیپوگلایسمیک مصرف عصاره زنجیل و تمرین استقامتی بر شاخص های قندی موش های صحرایی دیابتی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 40 سر موش دیابتی شده با استروپتوزوتوسین به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، تمرین استقامتی، عصاره زنجبیل و تمرین استقامتی همراه با عصاره زنجبیل تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت چهار هفته، پنج جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه روی نوار گردان با سرعت 8 تا 16 متر بر دقیقه دویدند. گروه های عصاره زنجبیل نیز به مدت چهار هفته روزانه 100میلی گرم بر کیلوگرم عصاره زنجبیل به روش صفاقی دریافت نمودند. در پایان سطوح گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین اندازه گیری شد. داده ها به کمک نرم افزار spss 21 و توسط آزمون های t وابسته، تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: سطوح گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین در گروه های تمرین استقامتی، مصرف عصاره زنجبیل و تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره زنجبیل به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود. همچنین غلظت گلوکز ناشتا، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در گروه تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره زنجبیل به طور معنی داری پایین تر از گروه های تمرین استقامتی و مصرف عصاره زنجبیل بود (p<0.01).نتیجه گیری: تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره زنجبیل دارای اثرات تعاملی هیپوگلایسمیک بر بهبود شاخص های قندی موش های صحرایی دیابتی است و منجر به کاهش سطح گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین می شود.