رابطه ی ساختاری سرمایه اجتماعی، اعتماد سازمانی و عدالت سازمانی در سازمان تعاون روستایی شیراز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه همزمان بین سرمایه اجتماعی، اعتماد سازمانی با عدالت سازمانی در یکی از سازمان های تعاون روستایی استان فارس بود. نوع پژوهش توصیفی ـ همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان سازمان تعاون روستایی (n=65) بود که با استفاده از روش کل شمار انتخاب شدند و از میان آنها 54 نفر به پرسشنامه ها پاسخ کامل دادند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی سرمایه ی اجتماعی ترک زاده و محترم (1391)، پرسشنامه ی اعتماد سازمانی چاسس و همکاران (2007) و همچنین پرسشنامه عدالت سازمانی الزبی (2010) بود که پس از محاسبه روایی و پایایی توزیع و گردآوری شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد: 1) از نظر کارکنان سرمایه ی اجتماعی و اعتماد سازمانی در سازمان قلمرو پژوهش در حد متوسط می باشد. 2) از نظر کارکنان، نوع غالب عدالت سازمانی در سازمان قلمرو پژوهش از نوع عدالت مراوده ای است. 3) مدل معادله ساختاری نشان داد که عدالت سازمانی از طریق ورود همزمان متغیر سرمایه ی اجتماعی و اعتماد سازمانی پیش بینی می شود. به این ترتیب که بین سرمایه ی اجتماعی و اعتماد سازمانی با عدالت سازمانی رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد.