بهینه‌سازی تبادل دانش در خوشه صنعتی به روش برنامه‌ریزی آرمانی مطالعه موردی خوشه صنعتی خوراک دام گلستان

دانش به عنوان یک منبع استراتژیک در سازمان‌ها، عامل اصلی و موثری در ایجاد و تداوم مزیت رقابتی در آنهاست. در خوشه‌های صنعتی که شامل مجموعه‌ای از سازمان‌ها با زمینه فعالیت مشابه است، بین اعضا فعالیت‌های مشترکی به منظور صرفه‌جویی در منابع و تقویت توان رقابتیشان انجام می‌شود. یکی از این فعالیت‌های مشترک تبادل دانش بین اعضاست که باعث کاهش هزینه کسب دانش، افزایش همکاری بین شرکت‌ها، توانایی نوآوری و تقویت توان رقابتی آنها می‌شود. در این مقاله یک مدل برنامه‌ریزی آرمانی برای فرآیند تبادل دانش در خوشه‌های صنعتی ارائه شده است که بر اساس داده‌های خوشه صنعتی خوراک دام، طیور و آبزیان گلستان پیاده‌سازی و نتایج حاصل از آن مورد تحلیل قرار گرفته است. رسیدن به درجه ایده‌آل دانش در خوشه و میزان بودجه تعیین شده به عنوان دو آرمان مدل در نظر گرفته شده‌اند. در این مدل برای فرآیند تبادل دانش دو شیوه حضوری و غیرحضوری در نظر گرفته شده که به لحاظ هزینه و طول دوره انتقال تفاوت‌های قابل ملاحظه‌ای دارند. تحلیل پارامترهای مدل و بررسی نتایج حاصل نشان می‌دهد، استفاده از دو شیوه حضوری و غیرحضوری برای تبادل دانش این امکان را برای شرکت‌ها فراهم می کند که با توجه به شرایط کاری و منابع دردسترس خود به شکلی منعطف بتوانند، میزان مشارکت خود را در فرآیند تبادل دانش بهبود بخشند. همچنین به مدیران خوشه درک بهتری می‌دهد تا قادر باشند با توجه به منابع موجود و اهداف تدوین شده، تصمیم‌گیری ‌و برنامه‌ریزی‌ بهتری برای دستیابی به بازدهی بیشتر از فرایند تبادل دانش داشته باشند.