چارچوبی برای توسعه سرمایه اجتماعی در سازمان های ایرانی برمبنای سرمایه عاطفی – مورد مطالعه سازمان های منتخب دولتی و مردم نهاد ایرانی در شهرستان های قم و اراک

توسعه سرمایه اجتماعی امروزه از دغدغه های مهم مدیران در سازمان ها است. همچنین افت شاخص های سرمایه اجتماعی در ایران بیانگر اهمیت بالای نیاز به تفکر و اقدام در راستای توسعۀ آن است. نکته مهم در مورد ارتباطات انسان ها ابعاد عاطفی رفتار انسانی است. این پژوهش به دنبال تدوین چارچوبی برای توسعه سرمایه اجتماعی در سازمان ها بر مبنای سرمایه عاطفی سازمانی می باشد. پژوهش از نوع کیفی بوده و با استفاده از روش نظریه داده بنیاد با رویکرد نوظهور به تدوین چارچوب توسعه سرمایه اجتماعی بر مبنای سرمایه عاطفی پرداخته است. داده برداری از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با جمعی از مدیران و کارکنان سازمان های دولتی و مردم نهاد ایرانی در شهرستان های قم و اراک انجام شده و طی مصاحبه با 16 نفر اشباع نظری به دست آمده است. چهارچوب نهایی پژوهش شامل دو الگوی تشخیص و تعیین افت سرمایه اجتماعی و توسعه عاطفی سرمایه اجتماعی می‌باشد. در الگوی تشخیص 3 مقوله اصلی علل ضعف سرمایه اجتماعی، نشانه های افت شاخص های سرمایه اجتماعی و عواقب افت سرمایه اجتماعی دیده می‌شود. همچنین در الگوی توسعه عاطفی سرمایه اجتماعی 4 مقوله اصلی شامل ماهیت های تقویت کننده ، پدیده محوری ( سرمایه اجتماعی عاطفی)، راهبردها و پیامد وجود دارند.