شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر موفقیت رهنگاری فناوری با استفاده از تکنیک مدل سازی ساختاری تفسیری

رشد سریع فناوری، افزایش هزینه، پیچیدگی و جهانی شدن رقابت، تطابق سرمایه گذاری‌های فناورانه با نیازهای سازمان را ضروی نموده است. لذا مدیریت فناوری و نوآوری از طریق رویکردهای ساختار یافته و انعطاف پذیری مانند رهنگاشت فناوری برای تصمیم سازی برای سیاستگذاران ضروری می نماید. استفاده از مزایای اجرای رهنگاری بدون شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر آن غیر ممکن است. هدف از این مقاله بکارگیری روش مدل سازی ساختاری تفسیری برای تحلیل تعاملات و سطح بندی عوامل موثر بر موفقیت رهنگاری فناوری است بدین منظور ابتدا با مرور ادبیات عوامل موثر بر موفقیت رهنگاری فناوری شناسایی گردید سپس جهت سطح بندی این عوامل روش مدل سازی ساختاری تفسیری بکارگرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه و توزیع آن در بین 17 نفر از خبرگان استفاده شد. با تحلیل یافته ها، عوامل موثر در چهار سطح و دو خوشه دسته بندی شدند. بیشترین تاثیرگذاری مربوط به عواملتامین منابع مالی، حمایت و تعهد مدیریت ارشد، پذیرش رهنگاری، مشارکت مناسب افراد، دسترسی به داده ها، اطلاعات و دانش مورد نیاز و وجود تسهیل گر و مشاور، می باشند. بیشترین تاثیرپذیری را عامل کیفیت سند رهنگاشت و انعطاف پذیری در برابر تغییرات لازم با بروز رسانی رهنگاشت به خود اختصاص دادند.