بررسی تاثیر سیاست هدفمندسازی یارانه‌ها بر الگوی غذایی خانوارها(مطالعه میدانی بخش مرکزی و شیب آب شهرستان زابل)

غذا و تغذیه یکی از اساسی‌ترین و مهمترین نیازهای جامعه بشری است و دسترسی و توانایی خرید آن در مرکز فعالیت‌های انسانی قرار دارد. در این بین یکی از سیاست‌هایی که وضعیت تغذیه در جامعه شهری و روستایی را تحت تاثیر قرار داده است، هدفمندسازی یارانه‌ها می‌باشد. یارانه به هر گونه پرداخت انتقالی به منظور حمایت از اقشار کم درآمد و بهبود توزیع درآمد اطلاق می‌شود. یارانه غذا در واقع به منظور پایین نگه داشتن هزینه زندگی برای برخی از خوردنی‌ها، و یا افزایش قیمت تولید مزارع و رسیدن به خودکفایی در تولید غذا پرداخت می‌شود. هدف این مقاله نیز بررسی و مقایسه میزان مصرف موادغذایی مردم در شهر(بخش مرکزی) و روستا‌های بخش شیب‌آب بعد از هدفمندسازی یارانه‌ها در شهرستان زابل می‌باشد. روش تحقیق، از نوع توصیفی- تحلیلی و بر مبنای جمع‌آوری پرسشنامه از سرپرستان خانوار در شهر و روستا می‌باشد. حجم جامعه نمونه 383 سرپرست خانوار که از این تعداد با توجه به جمعیت بخش‌ها 3/2 پرسشنامه‌ها در شهر و 3/1 پرسشنامه‌ها در روستاها به صورت تصادفی پر شده است. برای تحلیل داده‌ها نیز از آزمون من‌ویتنی استفاده شده است. نتایج حاصل از این آزمون با توجه به پرشسنامه‌های تکمیل شده و مقدار من‌ویتنی در روستا 11010.0 و در شهر 47451.500 و سطح معناداری برابر با 000/0 نشان داد که وضعیت تغذیه مردم در بخش شیب‌آب و شهر با اجرای هدفمندسازی یارانه‌ها تغییرات محسوسی کرده است و مصرف موادغذایی مردم بخش مرکزی و شیب‌آب بعد از اجرای این طرح بهبود نیافته است، خصوصاً روستا که از وضعیت تغذیه پایین‌‌تری نسبت به شهر برخوردار می‌باشد.