سنجش توزیع فضایی شاخص‌های توسعه در مناطق روستایی با استفاده از تکنیکpreston (مطالعه موردی: شهرستان‌های استان اصفهان)

ایجاد توازن و هماهنگی در بین مناطق مختلف جغرافیایی از نظر برخورداری از امکانات و خدمات، از مصادیق بارز توسعه‌یافتگی به شمار می‌رود. برای ایجاد این توازن و تعادل و به منظور شکل دادن فضاهای مناسب و همگون، بحث برنامه‌ریزی منطقه‌ای مطرح شده که اولین گام در برنامه‌ریزی منطقه‌ای، شناخت نابرابری‌های اقتصادی - اجتماعی و فرهنگی نواحی مختلف می‌باشد. هدف از انجام این تحقیق، شناسایی ابعاد توسعه در شهرستان‌های استان اصفهان می‌باشد. روش تحقیق ترکیبی از روش‌های توصیفی، تحلیلی است. 44 شاخص مورد بررسی در این مطالعه در 5 بخش زیربنایی، بهداشتی، ارتباطی، خدماتی و آموزشی قرار گرفته‌اندکه از نتایج سرشماری نفوس و مسکن 1385 استخراج گردیدند. تکنیک آماری preston از روش‌های اصلی به کار برده شده در این تحقیق می‌باشد.نتایج تحقیق حاکی از آن است که شکاف و نابرابری بین شهرستان‌ها در شاخص‌های 44 گانه بسیار عمیق است و نسبت آن تا 28 برابر می‌رسد. همچنین بیشترین بهره‌مندی شهرستان‌ها از شاخص‌های بررسی شده، مربوط به شهرستان اصفهان با ضریب 13/901 برای شاخص مرکزیت و محروم‌ترین شهرستان، خمینی شهر با ضریب 33/31 برای شاخص مرکزیت است.