بررسی سیر تحولات سیاستگذاری منطقه‌ای طی برنامه سوم و چهارم توسعه در ایران با تاکید بر نظام درآمد- هزینه استانی

تیوری‌های سیاستگذاری منطقه‌ای با رویکرد واگذاری اختیارات به مناطق در ادبیات اقتصادی، با اهداف افزایش کارایی دولت‌ها و گسترش تعادل و توازن منطقه‌ای مورد توجه قرار گرفته است. تمرکززدایی اداری، مالی و اقتصادی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بخصوص پس از پایان جنگ تحمیلی به عنوان سیاست راهبردی توسعه استان‌های کشور مد نظر قرار گرفت. تشکیل نهادهای اداری و مالی استانی، تمرکززدایی در زمینه وظایف عمرانی و توسعه‌ای دولت، وابسته کردن اعتبارات تملک‌دارایی‌ سرمایه‌ای استانی هر استان به درآمد آن، تعیین عناوین درآمدهای استانی، و نظام انتقالات از دولت مرکزی به نهادهای استانی مهمترین رویکرد در نظام برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی کشور به شمار می‌روند که در قانون برنامه سوم توسعه در قالب مواد قانونی فصل هشتم تحت عنوان نظام درآمد- هزینه استان تجلی یافت و با تغییراتی در برنامه چهارم توسعه ادامه یافت. تهیه برنامه سوم و چهارم توسعه هر استان، تهیه سند ملی توسعه هر استان، تهیه سند بودجه سالانه هر استان، شناسایی، تعیین و تصویب اولویت‌ها، سلایق و نیازهای هر استان و اختصاص دادن اعتبارات استانی به آنها، تهیه برنامه‌های توسعه بخش و فرابخش و شهرستان‌ها در برنامه چهارم در برخی استان‌ها، تهیه نظریه پایه توسعه هر استان، برآورد منابع درآمدی استان، بررسی و پیشنهاد منابع جدید درآمدی برای استان، پیشنهاد بهبود روش‌های کسب درآمد هر استان و تخصیص اعتبارات عمرانی و جاری استانی به هر پروژه و دستگاه اجرایی از مهمترین و موثرترین فعالیت‌های نهادهای اداری و مالی استانی طی برنامه سوم و چهارم توسعه بوده است.