شناسایی مزیت‌ها و عدم‌مزیت‌های رقابتی ایران در مقایسه با کشورهای سند چشم انداز

هدف اصلی این مقاله شناسایی مزیت ها و عدم مزیت های رقابت پذیری ایران در مقایسه با کشورهای سند چشم انداز به منظور ارایه راهکارهای ارتقای رقابت پذیری جهت تحقق اهداف سند چشم انداز توسعه می باشد. برای این منظور با استفاده از روش تحلیلی ـ توصیفی جایگاه ایران در میان کشورهای سند چشم انداز تبیین شد. نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که به دلیل شرایط فعلی حاکم بر اقتصاد کشور از جمله تشدید تحریم های اقتصادی و پیامدهای نامطلوب ناشی از آن همچون محدودیت های وارداتی، دسترسی به خدمات مالی و فناوری های نوین، افزایش هزینه های مبادلاتی، قیمت تمام شده کالاهای تولید داخل، کاهش کیفیت کالاها و سایر موارد مهمترین عدم مزیت های رقابت پذیری ایران در آمادگی تکنولوژیکی، توسعه بازارهای مالی، توسعه بازار کالا، توسعه بازار کار و پایداری فضای کلان اقتصادی (بالا بودن تورم و پایین بودن رتبه اعتباری کشور) است و عمده ترین نقاط قوت رقابت پذیری کشور نیز مربوط به مسایل امور امنیتی (جرایم سازمان یافته، هزینه های مقابله با خشونت و خلافکاری)؛ کیفیت زیرساخت های ریلی و کیفیت عرضه برق؛ مولفه های مرتبط با کمیت امور آموزشی و در نهایت اندازه بازار (اعم از داخلی و خارجی) می باشد. با توجه به عدم مزیت های مذکور مهمترین راهکار ارتقای رقابت‌پذیری، فراهم آوردن زیرساخت های لازم جهت it-base شدن فعالیت ها؛ توجه به مولفه های اقتصاد دانش بنیان؛ تسریع در تدوین و اصلاح قوانین و مقررات تسهیل کننده فضای کسب وکار؛ انجام برنامه ریزی های مناسب جهت تقویت تولید ملی و کاهش وابستگی به خارج و در نهایت دور زدن تحریم ها می باشد.