مشارکت سیاسی به مثابه حق و تکلیف و تاثیر آن بر امنیت ملی در جمهوری اسلامی ایران

امروزه امنیت ملی کشورها یعنی واقع شدن در وضعیتی که بتوان از حساسیت و آسیب‌پذیری ارکان نظام در مواجهه با تهدیدات داخلی و خارجی فروکاست و این از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. دلیل این اهمیت از یک سو متاثر از تحولات داخلی و افزایش سطح آگاهی‌های عموم و از سوی دیگر متاثر از گوناگونی در صحنه روابط خارجی است.در به کارگیری مفهوم امنیت ملی دو نکته مهم نهفته است: اولاً آحاد مردم به لحاظ برخورداری از حقوق فردی و اجتماعی (که مشارکت سیاسی از جمله آن است) احساس امنیت کنند و آن را در ابعاد خرد و کلان امنیت فرد، گروه ودولت مجسم نمایند. ثانیاً با تحقق امنیت داخلی و ایجاد همبستگی ملی، امکان مصون ماندن از تهدیدات خارجی که نوعاً متوجه تمامیت ارضی، نظام سیاسی، ارزش‌های رایج و... خواهد شد، فراهم شود.در شرایطی که امنیت معطوف به اقتدار فرهنگی است زمینه بسط و توسعه آیین‌های مدنی، باورهای مشترک و پیشگیری از ناهنجاری‌های سیاسی و اجتماعی فراهم می‌گردد و با تولید و باز تولید ارزش‌های انسانی در جامعه،سایر ارزش‌های حیاتی که منافع ملی، اهداف ملی، امنیت ملی و... ترجمان آن هستند، تضمین خواهدشد. لذا در این نوشتار با تاکید بر سازو کارهای امنیت سعی می‌شود نقش تاثیرگذار مشارکت سیاسی بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران مورد واکاوی قرار گیرد.